ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ - ΠΟΛΗΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ

ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ (βασισμένη στο χτεσινό σχόλιο του Μορφέα)

- Έτσι είναι ... Δυστυχώς οι φοιτητές, όχι μόνο στην Πάτρα, έτσι αντιμετωπίζονται: Ως τουρίστες. Δε δίνονται κίνητρα ώστε κάποιοι φοιτητές να παραμείνουν, να δουλέψουν μετά τις σπουδές τους, να κάνουν οικογένεια, να ζήσουν.
- Σα να μου φαίνεται, ότι πας να βγάλεις λάδι τους φοιτητές. Διότι η κλάση τους όχι μόνο αντιμετωπίζεται έτσι, αλλά έτσι αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι τον εαυτό τους. Σχεδόν κανείς δε κάνει το παραμικρό, για να δείξει ότι τα κοινωνικά προβλήματα του τόπου που κατοικεί, είναι και δικά του προβλήματα… Ότι το πρόβλημα της ανάπτυξης της πόλης, είναι και δικό του πρόβλημα. Ένα πρόβλημα – ευκαιρία, για να δοκιμάσει τις νεανικές δυνάμεις του.
>Μα ακολουθώντας μια τέτοια λογική τουριστικής αμεριμνησίας, αποκτούν ψυχή τουρίστα. Και αν κρίνω απ’ τη σημερινή κατάσταση της χώρας – καφετερίας, του κράτους της αναξιότητας, της χώρας με «βαριά» βιομηχανία τον τουρισμό, του κράτους των πτυχιούχων σερβιτόρων, αυτή η ψυχή τους ακολουθεί και στην μετέπειτα ζωή τους. Την έχουν συνηθίσει, την έχουν βολευτεί, είναι σούπερ ανατομική βρε αδερφέ: Δεν έχει βάρος και δε καμπουριάζεις φορώντας την.
- Δεν έχεις δίκιο να είσαι τόσο σκληρή! Μόλις χτες πολυάριθμοι αναρχικοί φοιτητές διαδήλωσαν, διαμαρτυρόμενοι για την άθλια αντιμετώπιση των μεταναστών, από αστυνομικούς, λιμενοφύλακες και την κρατική εξουσία! Και όχι μόνο αυτό, αλλά και είναι πρόθυμοι να παν να διαδηλώσουν κι αλλού, με αφορμή την δολοφονία ενός 45αχρονου αλβανού μετανάστη στο Αμύνταιο Φλώρινας, από μπάτσο που… σκόνταψε και όλως τυχαίως το όπλο εκπυρσοκρότησε, βάλλοντας το θύμα.
> Και εκτός αυτού υπάρχει και η δράση των φοιτητών – ποδηλατιστών που με πορείες (την 1η Παρασκευή κάθε μήνα) και με έντυπη ενημέρωση του κοινού, διαμαρτύρονται για την ανυπόφορο πρόβλημα του κυκλοφοριακού στην Πάτρα, τους ‘βομβαρδισμένους’ δρόμους, την έλλειψη ποδηλατικών λωρίδων, την απαίδευτη και συνεπώς ασυνείδητη συμπεριφορά των αυτοκινητιστών.
- Ναι φίλε… Καταλαβαίνω πολύ καλά τη χρησιμότητα όλων αυτών των διαδηλώσεων και των εντύπων ενημερώσεων. Αφυπνίζουν όσους έχουν τ’ αυτιά, τα μάτια και τη καρδιά ν’ αφυπνιστούν. Οι λοιποί κορνάρουν βρίζοντας, που τα κωλόπαιδα ξαναμπλόκαραν τους δρόμους.
- Χα χα! Μπορεί να κορνάρουν…όμως παρόλα αυτά, δημιουργείται ένα κλίμα κατακραυγής και αντίστασης απέναντι σε όσους καταπιέζουν την καθημερινότητα του Ανθρώπου. Το μήνυμα αιωρείται στον αέρα, ότι είμαστε εδώ, παρακολουθούμε τις συνταγματικώς κατοχυρωμένες ανομίες σας και το μάτι του ‘Μεγάλου Αδερφού’, δεν πιάνει χαρτωσιά μπροστά στα δικά μας μάτια.
- Μήπως το μήνυμα που αιωρείται για πολύ καιρό στον αέρα, τελικά αποδεικνύεται μια ατάκα – φούσκα; Μια ατάκα τόσο κοινή, δεδομένη, προβλεπόμενη, που κανέναν πια δε συγκινεί, κανέναν δεν παρασύρει. Στο κάτω κάτω κι αν έχουν γίνει διαδηλώσεις για τους μετανάστες, η κατάσταση όχι μόνο δε βελτιώθηκε, αλλά έχει χειροτερέψει αισθητά: Οι μετανάστες τους οποίους ΔΕΝ υποδέχεται η Πάτρα έχουν αυξηθεί σε αριθμό, ενώ ο ηλικιακός μέσος όρος όλο και μικραίνει.
- Και τι προτείνεις δηλαδή; Να βρούμε νέα, πιο συγκινητικά συνθήματα, μπας και παραξενευτεί στο άκουσμα τους, κανένα αυτί παραπάνω; Ή μήπως το ‘Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι’ έχασε τη διαχρονικότητα του, τόσο που ούτε το αυτί των μπάτσων δεν ιδρώνει;
- Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι ότι καλά είναι τα συνθήματα και οι διαδηλώσεις και η ενημέρωση, μα ο εχθρός την έχει μεγαλύτερη, πιο φαντασμαγορική και πιο ύπουλη… την ενημέρωση βεβαίως, βεβαίως… Για να γίνει ένα σύνθημα κατανοητό πρέπει να συνοδεύεται από πράξη. Όχι βέβαια από βίαιη πρακτική συνοδεία, που ουσιαστικά στρέφεται εναντίων των «Ξένων, μεταναστών, αδερφών μας». Αλλά από πρακτική που θα ωφελήσει άμεσα τους μετανάστες.
- Σαν τι είδος πρακτικής να επιδείξουν οι φοιτητές; Σάματις έχουν τα μέσα, να υλοποιήσουν κάτι;
- Σαφώς και έχουν! Την επιστήμη τους, τη ψυχή και τα χέρια τους. Έχουν μυαλό, έχουν ιδέες… (Αλήθεια πόσο μυαλό περνάει απ’ τις σχολές, κοινωνικά ανεκμετάλλευτο! Πόσες ιδέες δε γεννήθηκαν ποτέ, γιατί κρίθηκαν ανεπιθύμητες; )
> Σάμπως δε θα μπορούσαν απ’ το τμήμα των πολιτικών μηχανικών, να κάνουν μια μελέτη, ένα σχέδιο, για ένα πρότυπο κέντρο υποδοχής μεταναστών και να συνδιαλαγούν με την πολιτεία, την υλοποίηση του;
Ή φοιτητές της ιατρικής δε θα μπορούσαν να έχουν λόγο για τις συνθήκες υγιεινής που θα πρέπει να υπάρχουν και την πρόληψη μετάδοσης ασθενειών;
Ή ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι να παρέχουν ηθική στήριξη και πολιτισμική ενημέρωση;
Ή απ’ το παιδαγωγικό να υπάρχει μια στοιχειώδη διδασκαλία τις γλώσσας;
- Και οι μαθηματικοί τι θα κάνουν;
- Χα! Ώστε ειρωνεύεσαι ε; Μην ανησυχείς και έχουν μπόλικη οργανωτική δουλειά να κάνουν και ίσως να ήταν απαραίτητο να μοντελοποιήσουν το προφίλ των μεταναστών, ώστε η βοήθεια να είναι πιο εύκολη. Βέβαια πάντα ενέχεται ο κίνδυνος τα μοντέλα να χρησιμοποιηθούν για λάθος λόγους ή λόγω αυτονόητης δυσπιστίας να είναι ψευδή και συνεπώς άχρηστα…
- Σα να λέμε κατά σένα, μια Ιδανική Πανεπιστημιακή Πολιτεία, δε μπορεί να υπάρξει αν δεν αλληλεπιδρά με την Πόλη της Πάτρας, ε;
- Ούτε πραγματικά προοδευτικό Πανεπιστήμιο μπορεί να υπάρξει, ούτε φοιτητές – επιστήμονες. Το Πανεπιστήμιο αποκομμένο απ’ την κοινωνία, θα παραμένει στείρο και καταπιεστικό και οι φοιτητές του, θα φέρουν το τίτλο του τουρίστα, για μια ζωή.
Αλλά το πραγματικό απόκτημα μιας τέτοιου είδους αλληλεπίδρασης ξέρεις ποιο είναι;
- Το ότι θα αποκτήσουν χρήσιμη εμπειρία πρακτικής εφαρμογής της επιστήμης τους, αναζωπυρωμένο ενδιαφέρον για παραπέρα μελέτη, κοινωνική ευαισθησία, φιλοσοφική διάθεση… Πολλά θα ‘ναι τ’ αποκτήματα τους. Πολλά επίσης θα ‘ναι και τα οφέλη της Πάτρας… Κι ίσως πιο αισιόδοξα, μια ολοκληρωτική μεταστροφή της λαϊκής συνείδησης.
- Σύμφωνοι! Αλλά πάνω απ’ όλα οι φοιτητές αποκτούν την αυτοπεποίθηση και την ετοιμότητα για αυτόνομη δράση. Μιας δράσης που δε προσμένει κανενός αφέντη το κέλευσμα ή τον προγραμματισμό. Κάνεις πράγματα, ιδρώνεις, εργάζεσαι ουσιαστικά για σένα και για τους συμπολίτες. Δε γίνεται το αίμα σου μαγιά, για κανενός μασκαρά τοκογλύφου το κεφάλαιο.
- Τι να τα κάνεις; Τέτοια πράγματα δε γίνονται. Είναι καταδικασμένα να παραμείνουν σε φανταστικές σφαίρες… Συ θα τις πετάς ψηλά και αυτές θα κάνουν χιόνια. Θα ‘ναι απ’ το κουρνιαχτό που σηκώνουν τα πόδια των αδικημένων. Άδικα τα συλλογιέσαι. Το μυαλό όλων είναι στη μάσα!
- Ναιαιαι… Στη μάσα. Η μάσα όμως καταλήγει μπούμερανγκ. Διότι αν περιμένεις αραχτός ή γινόμενος γραναζάκι στη μηχανή άλλου, είναι φυσικό να κακοπληρώνεσαι, οπότε χαιρέτα μου τη μάσα. Επιπλέον νιώθεις φριχτή ανία, μεμψιμοιρείς (το εθνικό μας σπορ) και καταφεύγεις σε υποκατάστατα ζωής.
- Εγώ πάντως ένα βλέπω, πως πας να κάνεις κάτι, κάτι έξω απ’ το ρεύμα και βρίσκεις και τον μπελά σου από πάνω.
- Ε και; Στο κάτω κάτω γιατί ζεις; Για ν’ ακολουθήσεις τα τετριμμένα και να κυλάς τα λιθάρια που άφησε κληρονομιά ο μπάρμπας σου ο Σίσυφος;