Τραγουδάκι εις την “Ελευθερίαν” (επεισόδιο 7ο)

ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΚΡΑΥΓΗ… ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

Τραγουδάκι εις την “Ελευθερίαν” (επεισόδιο 7ο)

67.
Ξάφνου θέλουν με τραγούδια,
το κενό να καλυφθεί,
του ελλείμματος το χάσμα,
με νότες να γεφυρωθεί.

68.
Με τραγούδια και με ρύμες
κι άλλα τέτοια γραφικά,
με χορούς κράζουν τις μοίρες,
πρωτοβρόχια θεϊκά.

69.
Κι ότι άλλο φτάνει ακόμα,
ο νους τους να μηχανευτεί,
με αντένες στάζουν χρώμα,
στην ασπρόμαυρη ζωή.

70.
Τυραννούνε το κεφάλι,
πλήθος, άμετρες φωνές.
Πατινάρουν στην οθόνη,
μάζωξη οι έγχρωμες σκιές.

71.
«Βγάζουν» θέμα, το ξεφτίζουν,
ώσπου τα δόντια τους πονούν.
Ειν’ το σάλιο τους φορμόλη,
τα ξεφτίδια συντηρούν.

72.
Κι όντας όλοι υπνωμένοι,
απ’ αόρατη απειλή,
τρέμουνε κουβαριασμένοι,
μια από φόβο, μια απ’ οργή.

73.
Όλο σκύβουν το κεφάλι,
μα φωνάζουν πάμε ομπρός.
Μες τη λάσπη θ’ αχνοφέγγει,
μ’ άσφαλτο στρωμένη οδός.

74.
Τριγύρω λαμπερός ο βάλτος,
σάπιου αναδίνει αποφορά.
Η μύτη σου θυμιέται λάθος,
αρίστη δίνει αναφορά.

75.
Γίνηκες σταρ, βγαίνεις στη φόρα
κι όλο κορδώνεσαι σεμνά.
Στο σώου να παίξεις ήρθε η ώρα,
κράτα τα στήθια σου γυμνά.

76.
Μεγαλώνοντας εχύθεις,
σε καλούπι πνηγιρό.
Μεγαλώνοντας ελούστεις,
ότι ανέκραζες φαιδρό.

77.
Σε γνωρίζω από τον τοίχο,
του κρατισμού τον γλιτσερό.
Σε γνωρίζω από τον ήχο,
της τι – βι τον δυνατό.

78.
Απ’ την ασφάλεια βγαλμένη,
του καναπέ τη ζεστασιά
και σαν πρώτα δομημένη,
χαίρε, ω χαίρε, “Ελευθεριά”!


Δε γράφω 'τέλος'. Το «Τραγουδάκι εις την “Ελευθερίαν”» συνεχίζεται. Γιατί η πορεία από τη «γέννηση» της και μετά δεν έχει καταγραφεί πλήρως. Ήδη τραγουδήθηκε η επίδραση του κομματισμού, του χρηματισμού, της αναξιοκρατίας, της ανεξέγκτης παροχής κονδυλίων για ανάπτυξη (που μόνο στην ανάπτυξη δεν πήγαν), της αλόγιστης έκδοσης ομολόγων δημοσίου με υψηλό τόκο (που θεμελίωσαν τη λογική του εύκολου κέρδους στον λαό), του αχαλίνωτου καταναλωτισμού, της εξάπλωσης τραπεζικής χολέρας, του χρηματιστηριακού φιάσκου, της τραγουδιάρας – τάλεντ μόδας, της τηλεόρασης, στη διαμόρφωση του χαρακτήρα της σύγχρονης Ελευθερίας.
Μένουν κι άλλα ακόμη… Όποιος μπορεί να τα σκεφτεί και να τα καταγράψει σε στίχους (με το γνωστό μέτρο), ας το κάνει και ας τους στείλει, με τρόπο τέτοιο ώστε να κολλάν αρμονικά στους μέχρι τώρα υπάρχοντες. Θα αναρτηθούν με το όνομα ή το παρανόμι του. Ειδάλλως το συνεχίζω εγώ…

ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ


Προμήνυμα εξέγερσης

Σήμερα μου φαίνεται μια καλή μέρα για επανάσταση. Βήχει κούφια ο καιρός και σα να ‘χει καπνίσει πολλά τσιγάρα , φτύνει κοκκινόχωμα. Ναι παίδες, σήμερα είναι μια επαναστάσιμη μέρα. Πώς κάτι άλλες γαλάζιες μέρες , που τις αλωνίζουν χελιδόνια τσιρίζοντας , τις λες αναστάσιμες; Ε, κατ’ αναλογία ο χαρακτηρισμός.

Το κοκκινόχωμα είναι υπέρ της επανάστασης . Κάνει τα σοκάκια να αιμορραγούν , τις υδροροές να συμπεριφέρονται σα κομμένες φλέβες, στρώνει τις πλατείες με προμηνύματα αιματηρών επεισοδίων , κινητοποιεί τους δρόμους με κοχλάζουσα λάβα. Το κοκκινόχωμα είναι η πρώτη επίθεση εναντίον του ανθρώπου-καταναλωτή. Του είδους που τα όνειρα του έχουν οθόνη και βίδες, τούβλα και μεταξωτές κορδέλες, τρούφες και μαύρο χαβιάρι , που συντηρεί την ευεξία του σε μπουκάλια με ουίσκι 1000 ετών. Οι γιάπηδες , αυτοί που είναι ή που φιλοδοξούν να γίνουν, λαχταρίζουν μπροστά στα λασπωμένα σασί , χάνουν τα οράματα τους μπροστά στις χωματισμένες βιτρίνες , προσπαθούν να αποτινάξουν την ύπουλη λάσπη που ποτίζει τα κασμιρένια σακάκια τους , τα κινητά δεν πιάνουν, πιστοποιώντας το τρομοκρατικό χτύπημα της Αλ Λασπουριάς. Το κοκκινόχωμα έρχεται απ’ την έρημο, απ’ τη καμένη (καημένη) γη, έχοντας κολλήσει κάτι απ’ το βαρύ στεναγμό των ανθρώπων-σημείων του άξονα του κακού. Να ‘χαμε ένα Πόντιο Πιλάτο να ξεπλύνει τα χέρια του μα… τους έχουμε πολλούς. Πολλούς «Πόντιους Πιλότους» που αποποιούνται της ευθύνης τους, στουκάροντας έξυπνες βομβίτσες σε ανεγκέφαλους στόχους.

Στο γήπεδο ξετυλίχτηκε το κόκκινο χαλί για τη τελετή έναρξης της επανάστασης. Οι κρυφές κάμερες προσπαθούν να δουν , μα ο κακός τους ο καιρός τις έφτυσε στο μάτι. Τα είπαμε αυτά , το κοκκινόχωμα είναι με το μέρος των επαναστατών. Θα αργήσουν οι «δήθεν» να πάρουν χαμπάρι την εξέδρα που στήθηκε , τους ροκάδες που κάρφωσαν τα βύσματα των ηλεκτρικών κιθάρων στις αστραπές, τις ιαχές που έσμιξαν τα κορμιά τους με τις βροντές , τα ερυθρόδερμα πρόσωπα με τα καρβουνιασμένα μάτια. Και κει , μέσα στο παρανάλωμα της βροχής , θα πάρουν οι αντιρρησίες της τεχνητής συνειδήσεως , μαζικά, το βάπτισμα του πυρός .

Το μέταλλο τρίζει , πάλλεται, συνδαυλίζει τα νεύρα , ατσαλώνει τις ψυχές , που καμουφλαρισμένες τρέχουν με τα νερά στους δρόμους. Ήταν άνεργες ψυχές, αδούλευτες, δημιουργικά ανέλπιδες. Δε πειράζει βρήκαν δουλειά. Επαγγελματίες επαναστάτες. Έχουν να φτιάξουν το παιχνίδι με τους δικούς τους όρους. Επαγγελματίες νομοθέτες. Να δομήσουν τη κοινωνία με τα δικά τους υλικά. Επαγγελματίες χτίστες .Να μιλήσουν με άλλους , άφθαρτους στίχους. Ποιητές . Για πάντα.

Πλάκωσαν τα τηλεοπτικά συνεργία. Συνεργούν στο ξεκατίνιασμα της επανάστασης. Είναι ικανά να μετατρέψουν το μέταλλο της ουράνιας μουσικής, από ατσάλι σε τσίγκο. Όπως πάντα δηλαδή, εκλαϊκεύουν τα πάντα. Παίζουν την αγωνία και τη φρίκη των ανθρώπων σε ρυθμούς λαϊκο-ποπ, λαϊκο-χιπ χοπ, λαϊκο-ροκ, λαϊκο-μέταλ. «…Και τώρα αγαπητοί τηλεθεατές, παρακολουθείτε τα ταραχοποιά στοιχεία , αντιαισθητικά και προκλητικά καλυμμένα με κόκκινη λάσπη, να οδεύουν απειλητικά προς το κέντρο της πόλης. Οι σκοποί τους είναι απροκάλυπτοι. Τους ‘φωνάζει’ η εμφάνιση τους , που προμηνύει αιματηρές συμπλοκές με την έννομη τάξη. Οι σώφρονες και νομοταγείς πολίτες ,κρίνεται απαραίτητο να περιορίσουν τις μετακινήσεις τους στο κέντρο και στους γύρω παραδρόμους, όπου σύμφωνα με έγκυρες πηγές βρίσκονται ήδη καμουφλαρισμένες ομάδες τρομοκρατών, περιμένοντας το σύνθημα «Bloody Sunday», για να αρχίσουν τη δράση τους. Ενώ έκκληση απευθύνουμε στους επιχειρηματίες, να προστατεύσουν τις περιουσίες τους κατεβάζοντας τα ρολά και ενεργοποιώντας τα οπλικά συστήματα κτιριακής αυτοπροστασίας! Για να ακούσουμε όμως…κάτι φωνάζουν, συνοδεία διαβολικών ηλεκτρικών κιθάρων και εκκωφαντικών τύμπανων! Μεγάλο το θράσος τους να προσπαθούν να πείσουν ότι έχουν αιτήματα , για να καθαγιάσουν τα αίσχη τα οποία σκοπεύουν να κάνουν, λερώνοντας το αψεγάδιαστο πρόσωπο της πολιτείας μας. Είναι ηλίου φαεινότερο , το γεγονός, ότι ακόμα και τη κόκκινη βροχή την προκάλεσαν , ως προπομπό της επέλασης τους…Ακούστε ακούστε θράσος… ». Οι κάμερες ρουφάνε τις εικόνες με τα λασπωμένα στοιχειά. Στυλώνουν τα μάτια τους στο μπροστινό κεφάλι ,οι αλήτες, λες και αγναντεύουν το μέλλον στο μυαλό που κρύβει το προπορευόμενο κρανίο. Βαδίζουν υπνωτιστικά , με υψωμένες γροθιές. Οι γροθιές έχουν δική τους ζωή. Ανεμίζουν με μανία ,με δύναμη, με το ρυθμό που ανοιγοκλείνουν τα στόματα , που χτυπάνε τα σαγόνια. Ήχο παρακαλώ! «ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ- ΠΡΟΝΟΙΑ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΔΟΥΛΕΙΆ ΚΙ ΟΧΙ ΔΟΥΛΕΊΑ»