Τραγουδάκι εις την "Ελευθερίαν" (επεισόδιο 3ο)

ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΚΡΑΥΓΗ… ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

Τραγουδάκι εις την "Ελευθερίαν" (επεισόδιο 3ο)

26.
Οι βιομήχανοι γυρεύουν,
στα στρόφαλα τους αλλαγή.
Δώσ’ τα τους να ‘χουν να παίζουν,
εγχώρια θες παραγωγή.

27.
Κουτσά στραβά “τα σήκωσαν”
κι ας πλήρωσαν και μίζες.
Στροφάρουν να τρυγήσουνε,
βαλκάνιες κερήθρες.

28.
Τα κονδύλια όλα σβήστα,
τώρα μονοκονδυλιά.
Μη προσμένεις αριβίστα
να πληρώσει τη ζημιά.

29.
Οι χωριάτες επενδύουν,
σε κοστούμια ριγωτά.
Και πατώματα σφουγγίζουν,
για μια θέση στα ζεστά.

30.
Τώρα υπερχρεωμένη
και μ’ απαντοχή καμιά,
ένα μόνο σου περσσεύει,
των ομολόγων η θηλιά.

31.
Άπαντες που στριμωγμένοι,
ζητιάνευαν ζωοθροφή,
αστικά γραβαντωμένοι,
λεηλατούν σε τη φτωχή.

32.
Τα χαρτιά σου αγοράζουν,
που ‘ναι ο τόκος τους ψηλός
κι έτσι αραχτοί σοδιάζουν
κι όξω ας χαλιέται ο καιρός.

33.
Με μισθό ‘ξασφαλισμένο,
μ’ επενδύσεις της βολής,
τ’ όνειρο τ’ απωθημένο,
προωθείται παρ’ ευθείς.

34.
Σπίτι, εξοχικό καβάτζα,
με όλο τον εξοπλισμό.
Αυτοκίνητα στην πιάτσα,
δείχνουν ανθρώπων κυβισμό.

35.
Παίρνουν χρήμα και το δίνουν,
γι’ άρτια οικοσκευή.
Για φορέματα που ντύνουν,
των κορμιών την παρακμή.

36.
Πόσα ακόμα μαστορεύουν,
οι τεχνοκράτες αγαθά,
μιαν επιθυμιά την έχουν,
ν’ αγοράσουν κι απ’ αυτά.

37.
Σε γνωρίζω από τον τοίχο
του κρατισμού τον γλιτσερό.
Σε γνωρίζω από τον ήχο
που σε δονεί το κινητό.

38.
Απ’ την ασφάλεια βγαλμένη,
των αγαθών τα υλικά
και σαν πρώτα χρεωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, “Ελευθεριά”!

Συνεχίζεται...

Ευτυχισμένη η 17η Νοέμβρη

Να βολευτείς…Αυτή τη λέξη που μυρίζει μούχλα και πατικωμένους κώλους, ποτέ δε τη χώνεψα. Μια θεσούλα στο δημόσιο, στη τράπεζα, στου διαόλου τη μάνα. Μια θεσούλα για τη μαμά , μια για τον μπαμπά , μια για το κουνελάκι εκεί απέναντι που σκάβει τρύπες για τη Χώρα των Θαυμάτων. Όπου δε θα πας ποτέ, γιατί εσύ ανήκεις στην Αυλή των Θαυμάτων . Ανάπηρος. Γι’ αυτό ανατράφηκες, για μια αναπηρική σύνταξη κομμένων φτερών στα 21. Πολυπόθητη θέση στο δημόσιο…ΧΑ! Οι ευσεβείς πόθοι! Γαλάζια παιδιά , πράσινα, κόκκινα, η κίτρινη παρτίδα αναμένεται. Σας τη δειγματίσαμε αλλά το κύριο μέρος είναι στο δρόμο. Θα σε χώσουν σε κάποια θεσούλα οι δικοί σου «γονείς» και θα χαίρεσαι δουλικά. Δούλος και συ, μέσα στις ορδές των δούλων, να τραγουδάς τους εργασιακούς τους ύμνους. Οι κρατούντες τα γκέμια πατρονάρουν με θράσος τη γενιά σου και συ γλυκανάλατα ζητάς την εύνοια τους. Κι όμως το μονοπώλιο τους είναι σάπιο. Τη δύναμη , τις ιδέες, τη λαχτάρα , τα έχεις εσύ. Αυτά είναι που ζητάνε να ρουφήξουν από σένα , μαζί με το αίμα και το χρόνο σου, περικόπτοντας ασύστολα αμοιβές για τις αγκαρίες που σε βάζουν να κάνεις. Πάει να πει και ταπί και δημιουργικά ανενεργός τα καλύτερα σου χρόνια.
Ορδές δούλων; Ή εργάτες μιας νέας πραγματικότητας;
Η οικονομική και εργασιακή πραγματικότητα του τώρα , είναι τόσο προβληματική που χρειάζεται εκ βάθρων ανασυγκρότηση. Και πώς θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά αφού η γεωργία , η βιομηχανία , ο τουρισμός , το εμπόριο και η ναυτιλία είτε είναι ανύπαρκτα , είτε πάνε απ’ το κακό στο χειρότερο. Τα κοινοτικά κονδύλια είτε μπαίνουν στις τσέπες αετονύχηδων , είτε δεν απορροφούνται και χάνονται λόγω κακού σχεδιασμού. Τα απαραίτητα έργα όπως δρόμοι , λιμάνια, αεροδρόμια, η κατασκευή πλοίων , «σκοντάφτουν» και καθυστερούν ανεπίτρεπτα και το κόστος τους είναι πολλαπλάσιο του προϋπολογισμού. Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) που τόσο πλουσιοπάροχα διαθέτει η χώρα δεν αξιοποιούνται, με αποτέλεσμα το κόστος για το περιβάλλον και τη τσέπη να είναι τρομαχτικό. Τα Πανεπιστήμια δεν είναι χώρος διακίνησης ιδεών και καινοτομιών , αλλά φορτώνουν τους φοιτητές με «γνώσεις», τις οποίες με τη σειρά τους ξεφορτώνουν στην εξεταστική. Η πολιτική προπαγάνδα και οι πολιτικές γελοιότητες, δίνουν ρεσιτάλ στο φοιτητικό πολιτικό πάλκο και μάλιστα τα ανδρείκελα που παίζουν σ’ αυτό το θέατρο του παραλόγου είναι νέοι. ΜΠΡΑΒΟ! ΑΕΡΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ! Σας κούρντισαν καλά και θα το πείτε το ποίημα πάλι.

Υ.Γ. Τετάρτη 14: Χημικό