Πανεπιστημιακό Γκέτο

Είσαι μετανάστης; Πάρε την οδό Ηρώων Πολυτεχνείου, πίσω ακριβώς απ’ το μνημείο είναι το γκέτο σου. Χώσου μέσα.
Είσαι τσιγγάνος; Πάρε την οδό Πανεπιστημίου κι ο δρόμος θα σε τσουλήσει στο γκέτο σου. Εκεί… λίγο έξω απ’ τα Πανεπιστημιακά εδάφη.
Είσαι αγρότης; Κάτσε στο γκέτο σου, στα Αχαϊκά πέριξ και περίμενε να ‘ρθουν οι έμποροι με τα καμιόνια να παραλάβουν τους καρπούς των κόπων και της αγωνίας σου. Για ποια αμοιβή μιλάς; Για ποιο ξανάσαμα;
Είσαι νέος επιχειρηματίας; Θες να εφαρμόσεις τίποτα ιδέες και όνειρα; Welcome to the geto of your dreams! Άμα χορτάσεις όνειρα, έλα να δουλέψεις σε μας!
Είσαι ηλικιωμένος; Φτωχός και άρρωστος; Εθισμένος στα ναρκωτικά; Τράβα στο γκέτο σου και λούφαξε, γιατί χαλάς την εικόνα της ευημερίας μας.

Είσαι φοιτητής; Ναι! Τώρα έχεις κι εσύ το γκέτο σου, στας εξοχάς της Πάτρας! Κι αν η εξοχή είναι πολύ ωραία και το καθαρό αεράκι πνέει ζωογόνα, εντούτοις η μούχλα της δογματικής παιδείας μένει. Περιβάλλει την Πανεπιστημιακή Πολιτεία, τείχος αδιαπέραστο απ’ τον απόηχο των κοινωνικών προβλημάτων.

Κι αν η μούχλα αναδίνει τίποτα το ναρκωτικό και μερικοί θαρρούν πως λόγω ύπαρξης κομματικών τραπεζιών, ο κοινωνικός προβληματισμός καλά κρατεί, δεν έχουν παρά να αναλογιστούν τον τρόπο με τον οποίο η επιστήμη τους παρεμβαίνει και αλληλεπιδρά μ’ αυτούς που πράγματι την έχουν ανάγκη. Μ’ αυτούς των γκέτο…
… Ή με την ίδια την πόλη της Πάτρας. Που αφού μαράζωσε οικονομικά, μετά δεν μπόρεσε να αναλάβει δυνάμεις.
Πώς αντιμετωπίζει η Πάτρα τους φοιτητές; Μα σαν τουρίστες φυσικά. Που θα νοικιάσουν το «προσωρινό» κατάλυμα τους, θα ψωνίσουν τα φαγιά και τα ρούχα τους, θα διασκεδάσουν στα νυχτομάγαζα…
Μια ολόκληρη πόλη ψάχνει να βρει το φως της, από τους φοιτητές – τουρίστες και όχι από τους φοιτητές – επιστήμονες. Οι οποίοι, θα μπορούσαν συνεργαζόμενοι αρμονικά με τους ντόπιους όχι μόνο να βάλουν την Πάτρα σε άλλους ρυθμούς, μα και οι ίδιοι να ωφεληθούν, αποκτώντας ουσιαστικό ενδιαφέρον και εμπειρία της επιστήμης τους, βασισμένα στις κοινωνικές ανάγκες.

Είναι να λυπάται κανείς τη θέση των φοιτητών. Διότι ο τίτλος του τουρίστα, είναι πολύ πιο μίζερος απ’ τον τίτλο του μετανάστη. Ο μετανάστης μπορεί να πάρει κάποτε πράσινη κάρτα εργασίας και να συνεισφέρει έμπρακτα. Ενώ ο τουρίστας, μπορεί να πληρώσει, να δει, αλλά δε μπορεί να μεταβάλλει το εργασιακό ή το κοινωνικό σύστημα (εκτός βέβαια απ’ το να το στρεβλώσει σε έναν απέραντο μηχανισμό παροχής υπηρεσιών).

Έτσι λοιπόν, φοιτητές, μειονότητες, αναξιοπαθούντες, παραμελημένες εργατικές τάξεις… Ο κάθε κατεργάρης στο γκέτο του.