Τώρα πια δε κάνουμε έρωτα...

 Όταν η φίλη μου, μου είπε να της ζωγραφίσω κάτι για τα αδειανά ντουβάρια του φρεσκοανακαινισμένου σπιτιού της, το 'ξερε πως θα περιμένει πολύ.
-"Και τι  να ζωγραφίσω; Δωσ' μου κάτι να εμπνευστώ..."
 -"Ξέρω γω, ζωγράφισε κάτι για τον έρωτα!"
Για τον έρωτα. Μάλιστα. Για τον ωραίο, τον γλυκό με φαρμακερή επίγευση, τον καταδικασμένο έρωτα...
Το 'χω!
Οχτώ μήνες μετά (είχαμε και δουλείες) ιδού το σενάριο :

Τώρα πια δε κάνουμε έρωτα.
Τώρα ζωγραφίζουμε τον έρωτα.
Να 'ναι όμορφος χωρίς έλεος,
 να κεντρώνει και να πονάει, να φθίνει και να ξεθωριάζει,
 παρασυρμένος από τα νερά του χρόνου.

 Τώρα πια δε κάνουμε έρωτα,
τώρα στήνουμε τον έρωτα στο τοίχο και μαθαίνουμε σκοποβολή.

Ιδού και το έργο :