Πέρσι, άνοιξη του 2008, που γίνονταν καταλήψεις τρεις μέρες τη βδομάδα και τις άλλες δύο «αναπαυόμασταν» στα φοιτητικά έδρανα, μου συνέβει το εξής εξοργιστικό: Ψάχνοντας να βρω κάποιον φίλο, ανεβαίνω απ’ το Μαθηματικό, στους Μηχανολόγους Μηχανικούς και κάνω να μπω στο κτίριο του τμήματος. Στα πεζούλια έξω απ’ το κυλικείο των Μηχανολόγων, κάθεται και συζητά μια παρέα 5 φοιτητών. Σταματούν τις ομιλίες τους και στέλνουν μια κοπελιά να ρωτήσει «τι γυρεύω στα χωράφια τους» και να με αποτρέψει πάραυτα να μπω στο κτίριο.
-«Ε, κοπελιά δε μπορείς να μπεις στο κτίριο! Έχουμε κατάληψη! Τι γυρεύεις εδώ;»
Έχετε κατάληψη; Ποιοι κάνετε ρε κατάληψη και δε μπορώ να μπω εγώ, εκεί που δικαιούμαι ελεύθερα να εισέλθω; Αύριο να έρθω και γω μ’ ένα λουκέτο, να μη σ’ αφήνω να μπεις;
Εν θερμό, μπροστά σε τόσο θράσος, άλλη απάντηση δε χωράει από το βρισίδι, τις μούντζες και ότι άλλο προκύψει… Γι’ αυτό φεύγω…
Τώρα όμως που πιο ήρεμα (όσο μπορώ) σκέφτομαι το ζήτημα των καταλήψεων, μπορώ να εντοπίσω λογικά, τα σημεία που με κάνουν να αποστρέφομαι το περιοδικό αυτό «φαινόμενο».
Λόγος αποστροφής 1ος : Κάθε μα κάθε φορά, αφορμή για να ξεκινήσει μια κατάληψη – «διαμαρτυρία», αποτελεί η ανακοίνωση μιας κάποιας «μεταρρύθμισης» που θέλει να προωθήσει η κυβέρνηση. Συνακόλουθα μπαίνουν στο χορό τα κόμματα της αντιπολίτευσης και «αντιδρούν», δίνοντας το ρυθμό και στις φοιτητικές κομματικές παρατάξεις.
Ουδέποτε ξεκίνησε μια διαμαρτυρία (ή κατάληψη), για τις ουσιαστικές ελλείψεις των τμημάτων, μέσα από το ίδιο το Πανεπιστήμιο. Πάντα κάποιος εξωγενείς παράγοντας πρέπει να πατάει το «κουμπί» (για τους δικούς τους λόγους και συμφέροντα) και μετά οι φοιτητές να τρέχουν σαν αυτόματα σε πορείες και να «κάνουν καταλήψεις».
Λόγος αποστροφής 2ος : Οι αιτίες που γίνονται οι (δήθεν) καταλήψεις,
α ν α κ ο ι ν ώ ν ε τ α ι ότι είναι η εναντίωση στο περιεχόμενο του τάδε νομοσχέδιου, που χτες αναφερόταν στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, στο άσυλο, στα συγγράμματα, στους αιώνιους φοιτητές, στην αξιολόγηση (και που αύριο θα είναι ο τρόπος εισαγωγής στα Πανεπιστήμια).
Ποια είναι όμως η πραγματική αιτία που οι φοιτητές κάνουν ή αφήνουν μοιραία τους άλλους να κάνουν «κατάληψη»; Κατά την άποψη μου, η αληθινή αιτία είναι ότι οι φοιτητές βρίσκουν τόοοσο ενδιαφέρον και εποικοδομητικό τον τρόπο διδασκαλίας των μαθημάτων, που προτιμούν να απέχουν απ’ τις παραδόσεις ώστε να έχουν χρόνο να μελετούν μόνοι τους αυτά που θέλουν ή να κάνουν τις εργασίες τους.
Αν οι φοιτητές πίστευαν ότι με τις καταλήψεις που κάνουν κάποιοι, στερούνται κάτι που πραγματικά αξίζει, τότε αυτές δε θα γίνονταν.
Η πραγματική αιτία που βάζει στο Πανεπιστήμιο λουκέτο (και μα την αλήθεια δε βλέπω το λόγο να μη το βάλει μια για πάντα), είναι ο παρωχημένος τρόπος διδασκαλίας με σημειώσεις και εξετάσεις, χωρίς κανένα πρακτικό αντίκρισμα, χωρίς καμιά φανερή σύνδεση με τις τρέχουσες ανάγκες τις Πολιτείας.
Κάποιοι μπορεί να αυταπατώνται, διατυπώνοντας με πάθος ότι οι φοιτητές παλεύουν (πιο ξεκούραστη πάλη δεν έχω ξαναδεί) για να μη περάσει ο Νόμος… Αλλά έτσι σκεπάζουν την πραγματική αιτία αποχής των φοιτητών, που διαιωνίζει το μουχλιασμένο κλίμα στο Πανεπιστήμιο.
Λόγος αποστροφής 3ος : Πρόκειται για τους τρόπους με τους οποίους γίνονται οι «καταλήψεις». Οι εξής δύο: Λουκέτα και 5 κομματικούς κέρβερους στην εμπασιά των τμημάτων. Και έγινε η κατάληψη και υποστηρίχτηκε η διαμαρτυρία…
Τέτοιες καταλήψεις που αυτόματα καταργούν το Άσυλο (δηλαδή το Καταφύγιο Ιδεών για την Ελεύθερη διακίνηση τους), για το οποίο δήθεν κόπτονται, αποτελούν παράδοξα! Πώς είναι δυνατόν να διακινηθούν Ιδέες και απόψεις, σ’ ένα Πανεπιστήμιο με απόντες τους φοιτητές;
Μια πραγματική κατάληψη, από φοιτητές που γνήσια ενδιαφέρονται για το μέλλον της παιδείας και του επαγγελματικού προσανατολισμού τους, θα ήταν μια αναπαράσταση του τρόπου με τον οποίο οι ίδιοι θέλουν να λειτουργεί το Πανεπιστήμιο...
Ο κύριος Ν. Κ. απάντησε στην ερώτηση του Γκάλοπ: «Ναι ή όχι στα κόμματα εντός του Πανεπιστημίου», που αναφερόταν στις καταλήψεις, ως εξής :
Η λογική κλιμάκωσης των αγώνων θα έπρεπε να έχει την κατάληψη σαν ένα έσχατο μέσο, όταν όλα τα άλλα μέσα διεκδίκησης έχουν εξαντληθεί. Κι εφόσον είναι σίγουρα ένα μέσο κατάλυσης της μαθησιακής διαδικασίας, όταν προσφεύγουν οι φοιτητές σ΄αυτήν, θα έπρεπε να διεκδικήσουν και να υλοποιήσουν τη διενέργεια αντιμαθημάτων (σεμινάρια με συμμετοχή εξωπανεπιστημιακών γνωστών θεματικών της σχολής , εκδηλώσεων, κ.λ.π.) που θα τονώσουν τη συμμετοχή του μεγαλύτερου δυνατού αριθμού των φοιτητών κατά τη διάρκεια της κατάληψης, που θα αντιπροτείνουν και θα αμφισβητήσουν το πλαίσιο της διδασκαλίας του γνωστικού αντικειμένου της σχολής.
Τι άλλο πια;;;
Σάββατο, Μαρτίου 21, 2009
3 Αντίλογοι στην πρακτική των Καταλήψεων του Πανεπιστημίου
Παρασκευή, Μαρτίου 13, 2009
Η κατά γκάλοπ διαμόρφωση της κοινής γνώμης...
Αγαπητοί συμφοιτητές,
Τα γκάλοπ και γενικά η στατιστική στην δημοσιογραφία, δεν έχουν άλλο σκοπό παρά να κατευθύνουν προς μία «οδό». Εκείνη δηλαδή που επιθυμεί ο συντάκτης του γκάλοπ. Μ’ αυτόν τον τρόπο διαμορφώνονται τα ρεύματα και εκβιάζονται οι τάσεις, οι απόψεις, οι ιδέες.
Ας πούμε: «Ποιος είναι ο καταλληλότερος πρωθυπουργός / κόμμα; Απ. (α), (β), (γ)» ή «Ποιοι κλάδοι πλήττονται περισσότερο απ’ τη διαφθορά; Απ. (α) Οι δημόσιοι υπάλληλοι, (β) Οι γιατροί, (γ)Οι δικαστές, (δ) Οι πολιτικοί κ.τ.λ.» ή «Στατιστική: Πόσοι νέοι ζουν με τους γονείς τους μετά το Πανεπιστήμιο / Ποσοστό νέων που ζουν με κάτω από 400 ευρώ το μήνα / Ποσοστό νέων που δε μπορούν να πληρώσουν νοίκι.» ή «Γκάλοπ: Θα μπορούσατε να ζήσετε μετά τις σπουδές, ξανά με τη μαμά σας; (α) Ναι, στο κάτω κάτω φτιάχνει ωραία φαγιά. (β) Όχι, δε θα μπορούσα να γαμήσω. (γ) Αναγκαστικά. Τα λεφτά δε φτάνουν για νοίκι.»
Τα παραπάνω αθώα ερωτήματα, που ανά μικρές περιόδους κάνουν την εμφάνιση τους στα ΜΜΕ, μπορεί να φαίνεται ότι προέρχονται απ’ την ζωή, αλλά οι προφανείς τους (κατευθυνόμενες) απαντήσεις συντηρούν και «ανατροφοδοτούν» την υπάρχουσα πραγματικότητα. Με άλλα λόγια μπλοκάρουν την πραγματικότητα στα (α), (β), (γ), (δ).
Έτσι το μυαλό του πολίτη εύκολα παγιδεύεται στο λούκι των δημοσκοπήσεων, παπαγαλίζοντας τις έτοιμες απαντήσεις που ο (συνήθως) ιδιοτελής συγγραφέας ετοίμασε.
Το «Γκάλοπ: Ναι ή Όχι στην ύπαρξη των κομμάτων εντός του Πανεπιστημίου», σατιρίζει την παραπάνω πρακτική αυτών που κάνουν γκάλοπ δήθεν επειδή θέλουν να καταγράψουν απόψεις, διότι είναι εξώφθαλμο ότι οι ερωταπαντήσεις συγκλίνουν στην άποψη και στις προτάσεις της «Σμέρνας». Νομίζω ότι όλοι όσοι απάντησαν μέχρι στιγμής στο γκάλοπ το έχουν προ πολλού αντιληφθεί και όσοι απάντησαν άμεσα με κάποιο γράμμα, θέλουν απλά να τονίσουν ότι συμφωνούν.
Οπότε λόγω της υπερβολής στον τρόπο σύνταξης του γκάλοπ, κανείς δε θα μπορούσε να εξαπατηθεί! ΑΛΛΑ ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ «ΓΚΑΛΟΠ»; Ο Λόγος είναι οι Ερωτήσεις και έπειτα ο Προβληματισμός και οι Ιδέες που θα προκύψουν από αυτές. Πρόκειται δηλαδή για ένα είδος «μαιευτικής», διότι μπορεί να συμφωνείτε με το (α) ή το (β), αλλά αφού συμφωνείτε τότε ποιος είναι ο τρόπος να βγούμε απ’ την άσχημη πραγματικότητα που ορίζουν τα (α) και τα (β);
Πιστεύω ότι οι φοιτητές σε όλα τα τμήματα του Πανεπιστημίου Πατρών, διάγουν μια «κατά γκάλοπ» φοιτητική ζωή, που εγκλωβίζει τον Αληθινό ρόλο του Πανεπιστημίου: Ο οποίος είναι η Γνώση, ο Λόγος (ελεύθερη διακίνηση ιδεών), η Έρευνα και η Αλληλεπίδραση με τις ανάγκες και τα προβλήματα της Πολιτείας (εν προκειμένω της Πάτρας).
Το πρώτο γκάλοπ που υφίσταται ο πρωτοετής είναι: «Με ποιο κόμμα είσαι; Απ. (α), (β), (γ), κ.τ.λ.». Αν δεν είσαι με κάποιους απ’ αυτούς τότε είσαι μόνος σου. Από τα ποσοστά συμμετοχής στις φοιτητικές εκλογές, προκύπτει ότι οι περισσότεροι είναι μόνοι τους και «κουμάντο» κάνουν αυτοί που επέλεξαν κάποιο κόμμα απ’ τη λίστα.
Το γιατί τα υποτιθέμενα ποιοτικά μυαλά του φοιτητικού πληθυσμού, αποδέχονται και υποτάσσονται στην ύπαρξη μιας εξωγενούς wanna be «πολιτικής» λίστας, εντός του Πανεπιστημίου, είναι μυστήριο! Πώς είναι δυνατόν το αποδεδειγμένα άθλιο, κομματικό σύστημα να μετοικεί εντός του Πανεπιστημίου; Πώς είναι δυνατόν φοιτητές, να αποδεικνύονται τόσο παραδομένοι στην συντήρηση αιωνόβιων φορμών;
Ποια η πιθανότητα της Πολιτείας να αλλάξει πορεία, όταν ο κατεξοχήν τόπος οπού ανθούν Ιδέες, μιμείται τα ήδη υπάρχοντα;
Μετά από αυτό το πρώτο καταστροφικό, για την ψυχολογία και το πνεύμα των φοιτητών, γκάλοπ ( οι οποίοι δικαίως σκέφτονται: «Φτου γαμώτο, μία από τα ίδια κι εδώ πέρα! Άντε να γλεντήσω λίγο, μέχρι να πάρω το πτυχίο και έπειτα έχει ο … Θεός(;)»), έρχονται κι άλλα γκάλοπ να ενισχύσουν την αμηχανία και την παραίτηση.
Π.χ. «Θες κατάληψη; (α) Ναι (β) Όχι» , «Συμφωνείς με το νέο νομοσχέδιο που μοστράρει η κυβέρνηση, που επείγεται να καλύψει ένα νέο σκάνδαλο; (α) Ναι (β)Όχι», «Σε ποιο πάρτι / εκδρομή θα πας; (α)Της ΝΔ (β)Του ΠΑΣΟΚ (γ) Του ΚΚΕ κτλ» , «Ποια αφίσα προτιμάς να τρως στη μάπα της αισθητικής σου; (α) Της Κομματάρας (β) Του Πρώτου Κομματος (γ) Του Καραπρώτου Υπερκόμματος κτλ».
Με τέτοιου είδους αυτόματες απαντήσεις «Ναι», «Όχι», (α), (β), (γ), πρόοδος και Πανεπιστήμιο δε γίνονται.
Ελπίζω να απάντησα στις επιφυλάξεις και τις παρατηρήσεις ορισμένων από σας και να έγινα πιο σαφής στον προβληματισμό.
Το ερώτημα: (6) Ποιος είναι ο ρόλος του Πανεπιστημίου στη διαμόρφωση του αυριανού Πολίτη – Επιστήμονα. Είναι πράγματι λάθος. Εννοώ: Ποιο ρόλο πιστεύετε ότι παίζει σήμερα το Πανεπιστήμιο, στη διαμόρφωση του αυριανού Πολίτη – Επιστήμονα.
Προσεχώς θα επανέλθω με το θέμα των καταλήψεων και το 5ο ερώτημα, λαμβάνοντας υπόψη τα όσα είπαν οι συμφοιτητές που τα ανέλυσαν περισσότερο.
Φιλικά, Σμέρνα.
Παρασκευή, Μαρτίου 06, 2009
ΓΚΑΛΟΠ : (Ναι ή Όχι στα κόμματα εντός του Πανεπιστημίου; Έχουν ευθύνη στην αντιακαδημαϊκή ατμόσφαιρα που έχει διαμορφωθεί; )
1) Πιστεύετε ότι οι κομματικές ομάδες έχουν λόγο ύπαρξης μέσα στο Πανεπιστήμιο;
(α) Ναι, πιστεύω ότι παράγουν σημαντικό έργο προασπίζοντας τα συμφέροντα των φοιτητών ενάντια στα όσα αρνητικά προσπαθεί να επιβάλει η κεντρική εξουσία.
(β) Όχι, πιστεύω ότι μέσα στο Πανεπιστήμιο δεν έχουν θέση οι παρωχημένες κομματικές φόρμες και θα έπρεπε οι φοιτητές να έχουν τη δικιά τους πολιτική οργάνωση (ανά τμήμα) που να υπερασπίζεται τα συμφέροντα τους, να λύνει τα προβλήματα και να προωθεί δράσεις για την ανάπτυξη των τμημάτων.
(γ) Πιστεύω ότι η πολιτική δεν έχει καμιά θέση μέσα στο Πανεπιστήμιο.
2) Ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετούνται από τα κόμματα εντός του Πανεπιστημίου;
(α) Όλων των φοιτητών και καθηγητών.
(β) Μερικών κομματισμένων φοιτητών και καθηγητών.
(γ) Των κομμάτων.
3) Θεωρείτε τη διεξαγωγή των φοιτητικών συνελεύσεων ικανοποιητική;
(α) Ναι, συζητούνται διεξοδικά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το τμήμα και ο κάθε φοιτητής είναι ελεύθερος να πάρει το λόγο και να προτείνει λύσεις και δράσεις.
(β) Όχι, τα θέματα που θίγονται διαμορφώνονται από την τρέχουσα κομματική διαμάχη, χωρίς να αγγίζουν τα ουσιαστικά προβλήματα του τμήματος. Ενώ η συμμετοχή των φοιτητών είναι ισχνή και (αντιδημοκρατικά) κομματικοποιημένη.
(γ) Όχι, αφού μέσα σε τόση τσιγαρίλα και χάβρα, οποιοσδήποτε «υγιής» διάλογος, είναι καταδικασμένος.
4) Σας βρίσκει σύμφωνους η λογική των καταλήψεων;
(α) Ναι, αφού είναι κάτι που αποφασίζεται ομόφωνα στις φοιτητικές συνελεύσεις και είναι ο μόνος τρόπος για να μεριμνήσει η κεντρική ηγεσία υπέρ των αιτημάτων των φοιτητών.
(β) Όχι, αφού αποφασίζονται με αντιδημοκρατικό τρόπο από κομματικές μειοψηφίες, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι το κλειστό Πανεπιστήμιο δεν ωφέλησε ποτέ ούτε τη κοινωνία, ούτε τους ίδιους τους φοιτητές. «Απεργία» στον Λόγο, δεν υπάρχει.
(γ) Όχι. Οι καταλήψεις αποφασίζονται από τα κομματικά κέντρα, για δικό τους όφελος. Ενώ τα αιτήματα, είναι γενικόλογα ή μικρής σημασίας για τους φοιτητές.
5) Θεωρείτε ότι μια άλλη πολιτική οργάνωση των φοιτητών (ανά τμήμα) – μη κομματική – με ελεύθερη συμμετοχή όλων, θα μπορούσε να βγάλει το Πανεπιστήμιο από το τέλμα;
(α) Ναι, γιατί τα κόμματα αποτελούν πυρήνες συντήρησης και παραγωγής ξύλινου λόγου. Αντίθετα μια ανά τμήμα οργάνωση, θα μπορούσε να προωθήσει πλάνα και ιδέες για εξειδικευμένα προβλήματα του τμήματος (γύρω από την διδασκαλία, τον τρόπο εξέτασης, την έρευνα, την σύνδεση της Επιστήμης με τα προβλήματα της Πολιτείας). Ενώ ο κάθε φοιτητής θα είχε τη δυνατότητα να φανταστεί, να προτείνει, να εργαστεί.
(β) Όχι, γιατί το Πανεπιστήμιο είναι μια μικρογραφία της Πολιτείας και χωρίς κόμματα, αοριστολογία, αναβολή και αποποίηση ευθυνών, δεν προετοιμάζονται κατάλληλα οι αυριανοί πολίτες και εργαζόμενοι (άνεργοι).
(γ) Ναι, αλλά χρειάζεται πολύ δουλειά από όλους και πού να τρέχουμε τώωωρα… Καλά τη βολεύουμε με γκρίνια και φραπέ. Πότε είπαμε ότι είναι η επόμενη εξεταστική;
6) Ποιος είναι ο ρόλος του Πανεπιστημίου στη διαμόρφωση του αυριανού Πολίτη – Επιστήμονα;
(α) Καταστροφικός, αφού τα κόμματα στερούν τον ουσιαστικό πολιτικό λόγο από τους φοιτητές και ο τρόπος διδασκαλίας διαμορφώνει παπαγαλάκια.
(β) Προφητικός. Άνεργος, παρτάκιας, μόνος, ψάχνει…
(γ) Δεν υπάρχει ρόλος, αφού δεν υπάρχει Πανεπιστήμιο. οεδ