Μέσα σε χρόνια δανεικά/ απρόσμενα και ξένα/ μες τα ποτάμια τα θολά/ που ζω σα μαύρη σμέρνα... (Διάφανα Κρίνα) ...

Τετάρτη, Αυγούστου 17, 2022

Σκοτεινή πόλη - ραπ υπογείου


 

Ήτανε η πόλη μαύρη σκοτεινή                                             

δε μπορούσες να ‘βρεις κάποιον να σου πει…

Να σου πει… το μέλλον τι εστί.

Ζούσαμε τα μούτρα σε κάτι υπόγεια

που μόνο η λέξη μούχλα ήτανε γι’ αυτά.

Ερχόταν κάθε μήνα μια άσχημη κυρά

 και άπλωνε το χέρι ζητώντας μας λεφτά.

Μα ‘μεις τα φτωχαδάκια της λέγαμε no  no

μια άλλη μέρα να ‘ρθεις που έχουμε καιρό.

Μα ήρθε μια πρωία που εγώ τα μπέρδεψα  

και έβλεπα τον ήλιο να βγαίνει δυτικά.

Μου λέγαν οι φιλάρες πως παραλογισμέ

πως κάπου μέσα μου βαθειά… τα έχω πηδημέ.

Μου κάνουν τις  νταντάδες, μου φέρανε γιογιό

και ένα θεογκόμενο να κάνει το γιατρό.

Ανάβουν τα λαμπάκια μου, μου έρχεται νταμπλάς

και έχω και τον Μήτσο να λέει πρακτικά...

«Φταίει το σύστημα για ότι σου συμβαίνει.

 Φταίει το σύστημα που ακόμα σε τρελαίνει.»

Τα νεύρα μου τεντώσανε θα γίνω οθωμανός

και θα εξισλαμίσω το κάθε χριστιανό.

Να κάνω μια στάση τώρα για φραπέ

στο κόσμο που ‘ναι μαγικός να μπω για λίγο, ναι;

Κι άμα σου γουστάρει μπες τώρα και συ

μόνο μη καθίσεις γιατί θα σιχαθείς .

Το νόημα το έπιασα επιφανειακά

και είναι αυτό που μου ‘δωσαν να φάω τ’ αφεντικά.

Η κόκα κάνει τη ζωή, το σεξ την ευτυχία

καλωδιώσου στο internet να δεις μια συνουσία.

Κι αν δε με πιστεύετε ελάτε σ’ αυτή τη πόλη

που ο ήλιος βγαίνει δυτικά κι η ανάσα σου παγώνει. 


"Σμέρνα" τεύχος  -514 Ν.Μ.Ε.Π


Τετάρτη, Ιουνίου 08, 2022

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΛΙΝΤΑ

                                                

                                                       ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΛΙΝΤΑ


Στην άκρη γκρεμού

άγριου νου

δρόμος γυρίζει σε στροφές.

 

Από πέτρα σαθρή

που ολημερίς

χρώμα ταΐζει τις ελιές.

 

Πρασινωπό.

Άνεμος – φως

ασήμι αφρίζουν στις κορφές.

 

Κι αυτό κυλά

σ’ αλμυρή απλωσιά,

θάλασσα που ελαφρύνει τις στεριές.

 

Στην άκρη γκρεμού,

αδάμαστου νου,

δρόμος σφυρίζει στις στροφές.

 

Αέρας τραχύς,

δροσιά της ψυχής,

γεράκια ζυγιάζουν ματιές.

 

Στα κρέμνα σωρό

τα σκίνα χορό

τσακίζουν κι ευωδιάζουν οι εποχές.

 

Που απ’ το δρόμο περνούν

και της βρύσης κερνούν

νερό που δε σβήνει τη δίψα ποτές.

 

                                                                                   ΣΜΕΡΝΑ

Δευτέρα, Μαΐου 09, 2022

ΛΑΪΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

Τα "Λαϊκά Μαθηματικά" είναι ένα "τραγούδι" βασισμένο στην ύλη των Μαθηματικών της Γ΄ Λυκείου.

Είναι εγκαρδίως αφιερωμένο στα παιδιά της Θετικής και Οικονομικής κατευθύνσεως και προσανατολισμού...




"Λαϊκά Μαθηματικά" Ποια εξίσωση να γράψω, x να βάλω τον καημό, να τη λύσω και να πάψω, αυτομάτως να πονώ.
Μια συνάρτηση που να ‘χει την υγειά για σταθερά, κι η μονοτονία να βγαίνει, αύξουσα στα αγαθά. Η χαρά να έχει τύπο όπως της εκθετικής, όσο την παραγωγίζουν, ακατάβλητη αυτή. Η αγάπη μου να είναι το πεδίο ορισμού κι ασυνέχειες να έχει στα σημεία χωρισμού. Ποια συνάρτηση να πιάσω ολοκλήρωμα να βρω, να μετρήσω και να φράξω της ψυχής το εμβαδό. Φέρε όρια να πάρω κει που τείνει το μυαλό, στο πλην άπειρο ξεφεύγουν στης καρδιάς τον πανικό.

Σάββατο, Ιανουαρίου 08, 2022

Παντζούρι με θέα (Shutter with view)

 


Το έργο (The task)... 




Η έμπνευση (The inspiration)...








Πέμπτη, Αυγούστου 22, 2019

Τρίτη, Αυγούστου 06, 2019

Η τυραννία των ταβερνιάρηδων


  Με λένε Περίανδρο. Μη σε κομπλάρει τ’ όνομα, ένας μέτριος ανθρωπάκος είμαι, που δε χρειάζεται πολλούς κανόνες για να ρυθμίσει τη ζωή του, του αρκεί ένας. Κι αυτός ο ένας λέει ότι η ησυχία είναι πολύ ωραίο πράγμα, ενώ το θράσος είναι επικίνδυνο.
  Όμως τούτο το καλοκαίρι στο Πλωμάρι, η ησυχία είναι πράμα δυσεύρετο, όσο για το θράσος (;) περισσεύει. Εξηγούμαι αμέσως.
   Με την έλευση του καλοκαιριού παίρνουν αμπάριζα και βγαίνουν κάμποσοι που διαθέτοντας ταβέρνα ή μπαρ, θεωρούν δικαίωμα τους να καβατζώσουν από μια (ή παραπάνω) μέρα της βδομάδας και να τη χρίσουν «Βραδιά  μουσικής » για το μαγαζί τους.
  Παίρνουν τη Τρίτη τα μπαρ «Οι φασαριόζοι» I και II ; Την Τετάρτη αρπάζει το μπαρ  «Οι Μακράν Απαράδεκτοι». Την Πέμπτη την κάνουν τράμπα οι ταβέρνες «Ενόχληση» I, II, III, IV και VΚαι πάει λέγοντας μέχρι την Κυριακή. Μόνο η Δευτέρα μένει αμανάτι, καθότι μέρα ιερή ως αρχή της εργασιακής βδομάδας.
   Όλοι αυτοί οι… επιχειρηματίες στήνουν τις λαϊκές ορχήστρες και τις ηχειάρες τους σε χώρους εξωτερικούς των καταστημάτων τους, παρόλο που αυτά βρίσκονται εντός της κωμοπόλεως του Πλωμαρίου. Και μήπως έχουν την λεπτότητα να ρυθμίσουν την ένταση της μουσικής έτσι ώστε να προορίζεται μόνο για τα αυτιά των θαμώνων τους, ώστε να μην ενοχλούν τους περιοίκους; (Καλά, περιμένεις να απαντήσω;)
  Το θράσος στην όλη συμπεριφορά των ταβερνιάρηδων εντοπίζεται σε πέντε σημεία.

  Πρώτον, στην υψηλή ένταση της μουσικής. Υπάρχουν περιπτώσεις που η μουσική μιας ταβέρνας / μπαρ, όχι μόνο ακούγεται σε ολόκληρες γειτονιές στο Πλωμάρι, διαπερνώντας κλειστά παραθυρόφυλλα και διπλά τζάμια, αλλά εικάζω ότι ακούγεται και μέχρι τον Άρη. Το να έχει κάποιος το θράσος να ενοχλεί με τόσο δυνατή μουσική και από πάνω να περιμένει, να χαίρει εκτίμησης ως επαγγελματίας και ως άνθρωπος, το θεωρώ τουλάχιστον γελοίο.   

  Δεύτερον, στο είδος της μουσικής. Το λαϊκοσκυλοπανηγυριώτικο. Δηλαδή πόσο πεπεισμένοι είναι οι ιδιοκτήτες των ταβερνών και τα καλεσμένα τους συγκροτήματα, ότι το είδος αυτό είναι κάτι που αρέσει όχι μόνο στους πελάτες του μαγαζιού, αλλά και σ’ όλους τους γείτονες; Καθόλου. Πολύ απλά έχουν το θράσος να μη τους νοιάζει. Ακούς ροκ, όπερα, ραπ, ποπ ή μέταλ; Εδώωωω, θα ακούσεις τη μουσική τους με το ζόρι και μέχρι να χαράξει στο Αιγαίο θα έχεις γίνει άνθρωπος. Εδώωωωωω μαζί θα κλάψουμε τη Γιούλα, πανάθεμα τους ρουφιάνους .

  Τρίτον, στην ποιότητα του μουσικού συγκροτήματος. Ορισμένοι ταβερνιάρηδες έχουν το θράσος όχι μόνο να επιβάλουν στους καημένους τους γείτονες χάλια είδος μουσικής, αλλά και μουσικούς στους οποίους θα ‘πρεπε να απαγορευτεί ακόμα και να παίζουν στο υπόγειο τους ή να τραγουδούν στο μπάνιο τους.

  Τέταρτον, στη χρονική διάρκεια της μουσικής, που στο πιο εφιαλτικό σενάριο μπορεί να ξεπεράσει τις έξι ώρες. Πάει να πει πως όταν ο μπαροταβερνιάρης είναι μεγάλο θρασίμι, ο προγραμματισμός μιας ολόκληρης γειτονιάς για εργασία και για ύπνο, πάει περίπατο. Εκεί δε που το θράσος απογειώνεται πραγματικά, είναι όταν τις δύο απ’ τις έξι ώρες, η μουσική παίζει για δέκα μεθυσμένα άτομα, ενοχλώντας καμιά διακοσαριά νυσταγμένα.    
    
   Και πέμπτον, στο γεγονός ότι θεωρούν δεδομένη την ανοχή των περιοίκων προκειμένου να κάνουν τη «δουλειά» τους. Περισσότερο θράσος πεθαίνεις. Όχι μόνο παραβιάζουν κατάφορα τη νομοθεσία περί λειτουργίας των κέντρων διασκέδασης και τη νομοθεσία περί προστασίας της δημόσιας υγείας από θορύβους μουσικής που προκαλούνται από κέντρα διασκέδασης, παρά επιπλέον ξαφνιάζονται και θυμώνουν όταν κάποιος διαμαρτυρηθεί για την προφανή καταπάτηση των στοιχειωδών δικαιωμάτων του.

  Με λένε Περίανδρο και η απουσία ατόμων με πολιτική βούληση να εφαρμόσουν τον νόμο και την τάξη, με κάνει να αναρωτιέμαι… Πόσο δύσκολο είναι αυτός ο τόπος να αποτινάξει τα θρασίμια του;