Μέσα σε χρόνια δανεικά/ απρόσμενα και ξένα/ μες τα ποτάμια τα θολά/ που ζω σα μαύρη σμέρνα... (Διάφανα Κρίνα) ...

Τετάρτη, Ιουνίου 08, 2022

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΛΙΝΤΑ

                                                

                                                       ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΛΙΝΤΑ


Στην άκρη γκρεμού

άγριου νου

δρόμος γυρίζει σε στροφές.

 

Από πέτρα σαθρή

που ολημερίς

χρώμα ταΐζει τις ελιές.

 

Πρασινωπό.

Άνεμος – φως

ασήμι αφρίζουν στις κορφές.

 

Κι αυτό κυλά

σ’ αλμυρή απλωσιά,

θάλασσα που ελαφρύνει τις στεριές.

 

Στην άκρη γκρεμού,

αδάμαστου νου,

δρόμος σφυρίζει στις στροφές.

 

Αέρας τραχύς,

δροσιά της ψυχής,

γεράκια ζυγιάζουν ματιές.

 

Στα κρέμνα σωρό

τα σκίνα χορό

τσακίζουν κι ευωδιάζουν οι εποχές.

 

Που απ’ το δρόμο περνούν

και της βρύσης κερνούν

νερό που δε σβήνει τη δίψα ποτές.

 

                                                                                   ΣΜΕΡΝΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια: