Σκίτσο:Ο Κύκλος του Αίματος

ΑΘΕ12 – Μαθηματικό Πατρών

Ο δρόμος το ‘φερε και περνούσα έξω απ’ αμφιθέατρο (ΑΘΕ12) του Μαθηματικού.
Κίνηση είχε, λέω: «Τι διάλο κάνουν τόσοι μαζεμένοι, τέτοια ώρα (14:50);»
Κάνω πως προβάλω λίγο στην πόρτα… Ναι, μάλιστα, τα παιδιά έχουν συνέλευση…
Έχω να μπω σε συνέλευση (να δω, όχι τίποτα άλλο), πολλάααα χρόνια. Γιατί κάθε φορά που άκουγα για τίποτα τέτοιο, έριχνα νοερά δυο φάσκελα (κατά παντώς ανευθύνου) και ‘την έκανα’.

Τώρα στέκομαι και κοιτάζω πανοραμικά όλο το αμφιθέατρο. Είναι δυο φοιτητές που μιλάνε (στεκάμενοι στα σκαλιά στη μέση του αμφιθεάτρου) σε γλώσσα πολιτικάντιδων του κοινοβουλίου, συνεπώς δε καταλαβαίνω γρι απ’ αυτά που λένε, ούτε και για ποιο λόγο τα λένε, αφού κανείς δε μοιάζει να τους παρακολουθεί.
Είναι και όλοι οι άλλοι, που μιλάνε στη γλώσσα των ινδιάνων, δηλαδή ξεφυσώντας μηνύματα καπνού στο ταβάνι. Αλλά επειδή καταφανώς πρόκειται για έλληνες ινδιάνους, έτσι που «μιλάνε» ταυτόχρονα, οι καπνοί μπλέκονται και γω χάνομαι στη καπνομετάφραση.

Ήθελα να ‘ξερα ποιος στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος, θ’ άντεχε μέσα σ’ αυτό τον αμφιθεατρικό θάλαμο αερίων, για πάνω από ένα δευτερόλεπτο. Έτσι, αφού τσεκάρω ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει από πολιτική άποψη:
Ότι δημοκρατικότατα εξορίζονται όχι μόνο όλοι οι μη καπνιστές, αλλά και πολλοί απ’ αυτούς που καπνίζουν και δεν αντέχουν (φαντάσου μπόχα και ορατότητα!)
Και ότι η στρέβλωση της πολιτικής, δηλαδή ο κομματισμός, είναι εδώ κραταιός, ακμαίος, δυνατός.
Βγαίνω σα κυνηγημένη και αρκούντως αηδιασμένη…

Και ρωτάω τούτο: Ποιοι είναι αυτοί που μένουν; Μήπως αυτοί που αποφασίζουν και διατάζουν; Και αφού κανένας λογικός άνθρωπος δε θ’ άντεχε εκεί μέσα, τότε προφανώς αυτοί που μένουν είναι ηλίθιοι. Άρα αυτοί που αποφασίζουν (για ποιο πράγμα ερευνάται ακόμα) είναι ηλίθιοι. Όπερ έδει δείξε… Βασιλευομένη ηλιθιότητα!

Έτσι λέω ότι η αναρχία τελικά είναι μια ουτοπία. Αφού η ηλιθιότητα είναι αήττητη.

Υ.Γ. ΣΚΑΤΑ.