Τόσα χρόνια άνθρωπος
και τίποτα δε κατάλαβες ακόμα.
Άνθρωπος μέσα στους ανθρώπους… Χα!
Δεν είμαστε καλά.
Ανασαίνω:
Ανασταίνω τις αμφιβολίες.
Αναστενάζω τους καημούς.
Αναστέλλω τους φόβους.
Ανατέλλω τις ελπίδες.
Τόσα χρόνια άνθρωπος… Ανατέλλω.
Τόσα χρόνια,
καλύφτηκαν με ένα λεπτό στρώμα μελαγχολικής σκόνης,
που χιόνισες.
Δε θα ξεσκονίσω τίποτα.
Είναι η σειρά σου.
****ΣΜΕΡΝΑ****
Δευτέρα, Μαΐου 05, 2008
Στροβιλισμός (Τίποτα. Απλώς χιόνισε στο δωμάτιο…)
Ετικέτες
Κείμενο Αφηρημένης Τέχνης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου