«Νο6 ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ – ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ»: Αστικό - λιμουζίνα για σαρδέλες παστές

Η καλή μέρα απ’ το πρωί φαίνεται.
Βγαίνω απ’ το σπιτάκι μου και θέλω να πάω Πανεπιστήμιο, στο Ρίο.
Στάση στο περίπτερο για αγορά ενός βασικού αγαθού, αυτού της μετακίνησης μου, που αντιπροσωπεύεται από το εισιτήριο του αστικού λεωφορείου.
Βγάζω άνετη 1 ευρώ, έχοντας υπόψη μου ότι θα πληρώσω την ήδη ε ξ ω φ ρ ε ν ι κ ή τιμή των 85 λεπτών, που έχει ένα αστικό φοιτητικό εισιτήριο. Και περιμένω τα ρέστα μου: 15 λεπτά! Αδίκως τα περιμένω, διότι το εισιτήριο έχει πάει 1 ΕΥΡΩ… Πάσο!
Η τιμή του εισιτηρίου έχει αυξηθεί κατά 15 λεπτά, δηλαδή 50 ολοστρόγγυλες παλιές δραχμές…

Αλλά εγώ σαν ηλίθια, τα δίνω, τα παραχωρώ, αντί να ζητήσω το ευρώ μου πίσω και να την κάνω προς Πανεπιστήμιο με το ποδηλατάκι μου. Αλλά δεν πειράζει, διότι αύριο είναι μια άλλη μέρα και σίγουρα το αστικό – λιμουζίνα «Νο6 ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ – ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ» θα κάνει πολύ καιρό να μεταφέρει την αφεντιά μου, αν δεν μεταλλαχτεί σε πραγματικά λαϊκό μέσο μεταφοράς.

Φτάνω το λοιπόν στο Πανεπιστήμιο, αλλά το Πανεπιστήμιο έχει κατεβάσει ρολά για ένα ακόμη διήμερο (έχουν ήδη προηγηθεί 2 διήμερα καταλήψεων μέσα στον Μάρτη και θέλει κι ο Μάης τη δόση του…) κι έτσι ανέβηκα στα Πανεπιστημιακά εδάφη τσάμπα και βερεσέ, πληρώνοντας 1 ευρώ! Πάει να πει, ότι και όρθια κοιμάμαι και ξενοδοχείο πληρώνω!
Ωραία, παίρνω αμπάριζα και βγαίνω, δηλαδή επιστρέφω αμέσως στην Πάτρα, αφού ψωνίζω απ’ το κυλικείο του Μαθηματικού άλλο ένα εισιτήριο και κάνω το μνημόσυνο ενός ακόμη ευρώπουλου.

Μέσα στο λεωφορείο που γίνεται χαμός, μπουκάρει ο ελεγκτής και βλέποντας ότι στο πίσω μέρος του λεωφορείου δεν είμαστε αρκετά πήχτρα, μας λέει να μετακινηθούμε λίγο για να χωρέσουν κι άλλοι.
Μια κοπελιά φωνάζει αυθάδικα: « ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ! ΖΕΣΤΑΙΝΟΜΑΣΤΕ!»
Ο ελεγκτής την ψέγει για εγωισμό : «Ζεσταίνεστε; Δηλαδή τι θα πάθετε αν στριμωχτείτε λιγάκι και χωρέσουν κι άλλοι συμφοιτητές σας;»
Η κοπελιά ξαναφωνάζει: «ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ 1 ΕΥΡΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΑΣΟΥΜΕ ΚΙΟΛΑΣ!».
Εγώ δε ζεσταίνομαι. Βράζω. Βράζω για τα 2 ευρώ που πέταξα, βράζω για τα αμέτρητα ευρώ που έχω πετάξει, πληρώνοντας «ποιοτική» μεταφορά, «ποιοτική» παιδεία, «ποιοτική» διατροφή, για να τα παραλάβω σκάρτα.
Βράζω που πληρώνω τον κούκο, αηδόνι…

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΚΡΙΒΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ:

1) Όποιος έχει αυτοκινητάκι και τραβάει κατά Πανεπιστήμιο, ας κάνει μια στάση σε κάποια στάση αστικού και ας πάρει μαζί του κάμποσους φοιτητές που ξεροσταλιάζουν. Με τον όρο βέβαια να τσοντάρουν όλοι στην βενζίνα. Για να τον καταλαβαίνουν πιο εύκολα, μπορεί να βάλει στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου του ταμπέλα που να λέει «ΠΑΕΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ»
2) Όσοι έχουν ποδήλατα, να μη φοβηθούν να τα χρησιμοποιήσουν. Μπορούν επίσης να φορούν μπλούζες με το σύνθημα: «Ένα ευρώ δε βρίσκω, γι’ αυτό και παίρνω ρίσκο.». (ΘΕΛΩ ΠΟΔΗΛΑΤΟΛΩΡΙΔΑ ΡΕΕΕΕ! Να με πηγαίνει γραμμή Πανεπιστήμιο!)
3) Δε θα ‘ταν άσχημη μια πεζή πρωινή πορεία από το σύνολο (να πούμε και κανένα αστείο μπας και το πάρουν σοβαρά) των φοιτητών, από την Πάτρα προς το Πανεπιστήμιο, μπλοκάροντας την Πανεπιστημίου.