Ο Μαύρος - ο Αράπης - ο Πωλητής CD !

ΥΓΕΙΑΑΑΑΑΑ ΣΑΣ,

Η ταινία τιτλοφορείται: «Τι έκανες φέτος στις Απόκριες;». Γυρίστηκε τις απόκριες του 2006 στην Πάτρα... (παρακολουθείται με ένα μπουκάλι μαυροδάφνης Πατρών αντί μπιμπερού, απ' όλα τα καρναβαλικά μωρά)

Όλα ξεκίνησαν από μια κουβέντα που είχα με μια φίλη, που δουλειά ψάχνει και δουλειά δε βρίσκει (κι εγώ μια απ’ τα ίδια). Μακάριζε λοιπόν τους Μαύρους για το τζίρο που θα κάνουν πουλώντας CD.
-«Έτσι μου ‘ρχεται να αντιγράψω και γω CD και να γυρίζω στις καφετέριες!», μου κάνει.
-«Και γιατί δε το κάνουμε; Τώρα τις Απόκριες να ντυθούμε Μαύροι και να πουλάμε CD στο κόσμο.», τις ανταπαντάω εγώ και ενθουσιάζομαι με την ιδέα.
-«OK! Μέσα …». Εντάξει, δίνουμε τα χέρια και η συμφωνία έχει κλείσει.

Μετά άρχισα να σκέφτομαι το ‘τι και πώς’ ,οπότε κατέληξα στα εξής: Θα βάφαμε τις μούρες μας πίσσα μαύρες και μια φουντωτή αράπικη περούκα θα στεκόταν καμαρωτή στη κορφή της κεφαλής μας. Ωραία , διασφαλίστηκε η ανωνυμία μας.
Έπειτα θα φορούσαμε μαύρα μπλουζάκια που θα έγραφαν: «ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΥΡΟΙ. ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΚΟΝΤΙΝΗ ΑΜΕΡΙΚΗ.» Χα! Με το που σκέφτηκα το μήνυμα μου τη βιδώνει εντελώς και ο νους μου αρχίζει να τρέχει ακαπίστρωτος σε αναρχικά λιβάδια, παρέα με κάτι άλλα πράσινα αλόγατα.
Βόσκησα λοιπόν την ιδέα να σκιτσάρω τα εξώφυλλα των CD και μέσα να γράψω μια επιλογή τραγουδιών που το περιεχόμενο τους να είναι σχετικό με το μήνυμα του σκίτσου. Και τι άλλο θα ήταν η μουσική παρά ροκ και μέταλ …δηλαδή χαιρέτα μου τον πλάτανο μ’ όλα τα πλατανόφυλλα.

Αμ έπος αμ έργο…άρχισα να σκιτσάρω. Η φίλη μου εντωμεταξύ μου είχε πει ότι θ’ αγόραζε εκείνη τα CD που θα γράφαμε. Μια βδομάδα πριν το Καρναβάλι τη ρωτώ :
-«Τι γίνεται, αγόρασες τα cd; Πότε νομίζεις ότι θα τ’ αντιγράψω;( στον υπολογιστή μου θα γινόταν η δουλειά)».
Άρχισε να μου τα μασάει :- «Τι; Δηλαδή, σοβαρά θα το κάνουμε; Να μωρέ, ντρέπομαι, δε μπορώ και αν μας πιάσουν;». Πώώώώ!!! Με ζώσανε τα φίδια:- « Τι μωρέ. Κωλώνεις;»,της λέω. Εγώ είχα ήδη φτιάξει τα εξώφυλλα και δεν εννοούσα να κάνω πίσω. Πάω λοιπόν μια και δυο και αγοράζω τα cd. Τα φτιάχνω κατά πως φαντάστηκα και όλα ήταν έτοιμα για τη Μεγάλη Έξοδο , το Σάββατο της Αποκριάς.

Το οποίο Σάββατο ήμουν πολύ πεσμένη ψυχολογικά μια και θα έκανα το όλο εγχείρημα μόνη μου. «Γαμώτο , με παρέα θα περνούσα πολύ καλύτερα.» , σκεφτόμουν. Τι να κάνω όμως; Μια και μ’ έβαλα στο χορό, θα χόρευα.
Τελικά… μετά από μισό μπουκάλι Μαυροδάφνης Πατρών, τίποτα δεν είναι τόσο δύσκολο και σα να παίρνω τα πάνω μου. Όταν, δε, το μπουκάλι τελειώνει , όλα είναι πολύχρωμα και τρελά και αστεία και η ζωή είναι κάτι για το οποίο δεν πρέπει να πολυσκοτίζομαι. Παραπατάω με τρελή άνεση στο δρόμο. Στέκομαι μπροστά σε όσους με χαζεύουν και τεντώνω το κορμί μου για να μπορέσουν να διαβάσουν καλύτερα αυτό που γράφει το μπλουζάκι μου. Άλλοι κάνουν πως τρομάζουν μόλις με βλέπουν. Το ξέρω. Είμαι ένας εφιαλτικός Αράπης , εξόριστος κάπου στα Βαλκάνια. Αφού με διαβάσουν , τείνω το χέρι με τα CD κάτω απ’ τη μύτη των ασπρουλιάριδων και τους λέω με μπάσα φωνή: «DO YOU WANT A CD BROTHER?» ή « ΤΑΚΕ Α LOOK AT THE CDs, SISTER! LOOKING NO CHARGE!» Κάποιοι παίρνουν τα CD , τα χαζεύουν, γελάνε, συζητάνε μαζί μου σε σπαστά αγγλικά με ελληνική προφορά και γενικά γουστάρω πολύ. Καμώνομαι τον Βιοποριστή Αράπη και λέω σε έναν ξεκαρδιζόμενο τύπο που προσφέρεται να με κεράσει ένα σφινάκι ουίσκι : « I HAVE TO TAKE OUT MY BREAD, BROTHER. SO I DON’ T DRINK WHEN I’ M WORKING!». Φωνάζω δυνατά κραδαίνοντας το μπουκάλι με τη Μαυροδάφνη, προφανώς για να γίνω πιο πειστική. «ΧΑ ΧΑ! Ψώνιο είσαι Αδελφούλα!» λέει ο τυπάς.

Άλλοι πάλι μου λένε με επιτιμητικό ύφος πως : « Η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική!» . Χα! Περίεργο, εγώ από τη στιγμή που άρχισα να πειρατεύω ακούω ουράνιες σάλπιγγες να συνθέτουν Ρεσάλτα! Άκου σκοτώνει τη μουσική!
Άλλος πάλι μου λέει επιθετικά: «FUCK YOU ΑΡΑΠΗ!». Οπότε και γω ουρλιάζω με πάθος και μαυροδαφνίσιο θάρρος:« FUCK YOU WHITE-MAN!».

Ξαναβγήκα την επομένη. Αλλά παρόλη τη πλάκα , δε κατάφερα να πουλήσω ούτε ένα CD. Όλοι ήθελαν Κοκκίνου ενώ γω διέθετα Διάφανα Κρίνα και ΟΖΖΥ. Κοκκίνου Αδέρφια δε διαθέτει το κατάστημα , κόκκινο αίμα , κοχλαστό, όμως, διαθέτουμε σε συσκευασία cd.Η όλη ιστορία μου κληροδότησε μια παρτίδα cd.

Χτες λέω σ΄ ένα φίλο : «Του χρόνου θα ντυθώ γύφτος και θα κουβαλάω ένα χαλί που θα το ξετυλίγω και θα γράφει: ‘ ΠΡΟΣΟΧΗ! Ιπτάμενο Χαλί . Σας πετάει έξω απ’ τη μίζερη πραγματικότητα!’». Τι πιθανότητες έχω να το πουλήσω;


Σας δαγκώνω (εντελώς φιλικά) ,
ΣΜΕΡΝΑ

Υ.Γ.: Επισυνάπτω τα σκίτσα των εξώφυλλων των cd (για του λόγου το αληθές...)