ΚΑΡΙΟΛΑ ΟΔΟΝΤΟΒΟΥΡΤΣΑ!!! (ή Όταν οι Καταναλωτές Κοιμούνται, Καρτέλ και Κερδοσκόποι χορεύουν…)

Παίρνω όρκο πως οι οδοντόβουρτσες δεν ήταν πάντα έτσι. Είχαν αντοχή και διάρκεια. Καμιά σχέση με τούτο το ξεφτιλισμένο, στραβοδοντιασμένο πράμα, που παριστάνει την οδοντόβουρτσα, ενάμισι μόλις μήνα αφότου άρχισα να τη χρησιμοποιώ.
Την ξανακοιτάζω, πασαλειμμένη με αφρούς από οδοντόκρεμα και επιχειρώ να ξανατρίψω τα δόντια μου μπας και τα ξεγελάσω ότι πλύθηκαν. Τζίφος η υπόθεση. Οι πλαστικές τριχούλες, αντί να στέκονται ντούρες και ετοιμοπόλεμες, έχουν… διαχωρίσει τη θέση τους, γέρνοντας οι μισές απ’ τη μια και οι άλλες μισές απ’ την άλλη μεριά, αφήνοντας ένα φαλακρό διάδρομο στο κέντρο. Και γω τι να κάνω; Αφρίζω απ’ το κακό μου και λιμάρω τα δόντια μου με τον αποτριχωμένο διάδρομο, ενώ ταυτόχρονα οι πλαγιασμένες τριχούλες “βρίσκουν” στα ούλα μου και τα γδέρνουν.
Μωρέ μπράβο ανατομικές οδοντόβουρτσες! Σκέτα τεχνολογικά θαύματα, δε μπορώ να πω, με κεφαλή στη σωστή θέση ώστε να φτάνει και στα πιο δυσπρόσιτα σημεία! Μακάρι να έφταναν και οι αναθεματισμένες οι τριχούλες, μαζί με τη κεφαλή, ώστε να επιτελέσουν το καθαριστικό τους έργο.

Εκεί που σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ αν η εντύπωση ότι οι οδοντόβουρτσες άντεχαν περισσότερο παλιότερα, είναι παιχνίδι της φαντασίας μου ή θαμμένη στο χρόνο πραγματικότητα, θυμάμαι ότι έχω φυλάξει κάτι χρησιμοποιημένες οδοντόβουρτσες σ’ ένα κουτί με εργαλεία. Τρέχω στη ντουλάπα, αρχίζω τις ανασκαφές και ιδού ο… Λαγός: Τρεις οδοντόβουρτσες, που χρονολογούνται κάπου στο 2001 – 2002, της ίδιας μάρκας με τη σημερινή! Μόνο που είναι σα καινούργιες, ούτε ένα σημάδι φθοράς απ’ τους 4 -5 μήνες κατά τους οποίους έτριβα μ’ αυτές τα δόντια μου.
Το διάστημα που τις χρησιμοποιούσα, ήταν σίγουρα τόσο, μπορεί και περισσότερο, γιατί όταν ένα πράγμα δε χαλάει ποιος ο λόγος να το αντικαταστήσω; Χώρια που ποτέ δε πίστεψα στις “καλοπροαίρετες” επισημάνσεις της εταιρίας, για αλλαγή οδοντόβουρτσας μετά από 3 μήνες. Εγώ πάντα διπλασίαζα το χρονικό διάστημα χρήσης (αφού με έπαιρνε) και μετά – διπλωματικά – αγόραζα άλλη οδοντόβουρτσα, ακόμα κι αν η προηγούμενη ήταν μια χαρά και δεν είχε κακοπάθει.



Καθώς φαίνεται, δεν ήμουν οι μοναδική που κρατούσε την οδοντόβουρτσα της για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από αυτό που υπαγόρευε η μαμά εταιρία. Έτσι κι αυτή, αποφάσισε να πάρει εκδίκηση απ’ τους ασυμμόρφωτους οδοντοβουρτσοκαταναλωτές. Άρχισε να κατασκευάζει οδοντόβουρτσες με ομορφότερη μεν χειρολαβή, αλλά με τριχούλες επί της “ανατομικής” κεφαλής, που κατσιάζουν απ’ την πρώτη κιόλας εβδομάδα! ΠΩΣ ΤΟ ΠΕΤΥΧΕ ΑΥΤΟ; Μετά από μια πρόχειρη σύγκριση των προϊόντων (παλιού και νέου) αποφαίνομαι ότι το μυστικό βρίσκεται στη πυκνότητα και των μεγαλύτερο αριθμό τριχών που έχουν οι παλιές οδοντόβουρτσες στα πλάγια και ξεφυτρώνουν από κάτι ορθογώνιες τρύπες. Οι νέες οδοντόβουρτσες δεν έχουν παρά τουφίτσες τριχών που ξεφυτρώνουν από κάτι μικρές στρογγυλές τρυπούλες! Άντε τώρα ν’ αντέξουν τη δοκιμασία με αξιοπρέπεια, για πάνω από 2 – 3 βδομάδες…
Θα μου πεις, άλλαξε μάρκα… Αμ δε… Όλοι οι γύφτοι μια γενιά και … το ίδιο καρτέλ, φίλε μου! Όποια οδοντόβουρτσα και να πάρω (και τα σκάω χοντρά), τα ίδια σκατά (μετά συγχωρήσεως) είναι. Το μόνο που μου μένει, για αντεκδίκηση, είναι να φτιάξω μικρές μικρές χορταρένιες φροκαλίστες για να φροκαλίζω μ’ αυτές τα δόντια μου. Πάω στοίχημα πως θ’ αντέχουν περισσότερο!