Τι MBA, τι NBA, τι MMA*

 Χρόνος: Τέλη καλοκαιριού, Κυριακή, μεσημέρι παρά.

 Τόπος: Σπίτι, μπροστά στο laptop, ανοιχτή η σελίδα του facebook.

 Διάθεση: Και ιδρώνω και βαριέμαι.

 Μπλινγκ: (Μήνυμα απ’ τον φίλο πού όλο κανονίζουμε και όλο δε βρισκόμαστε) «Είμαστε στο σοκάκι. Έλα να πιείς ένα ούζο μαζί μας.»

  Μαζί με ποιους εννοεί; Δε ξέρω, ούτε με νοιάζει. Ας πάω, γιατί αν δεν πάω, θα συνεχίσω να βαριέμαι. Κατεβαίνω το λοιπόν στην αγορά του Πλωμαριού και κατευθύνομαι στο δροσερό σοκάκι, όπου σ’ ένα απ’ τα στημένα τραπέζια μεζεδιάζει η παρέα. Χύνομαι και γω σε μια καρέκλα και το φιλαράκι μου σπεύδει να μου γεμίσει το ποτήρι ούζο. Τους λοιπούς της παρέας δεν τους γνωρίζω. «Παρουσιάζονται», τσουγκρίζουμε τα ποτήρια και συνεχίζουν τα παιδιά την κουβέντα τους . Ένας απ’ αυτούς λέει ότι έκανε το MBA και ότι πήρε το χαρτί. Εγώ κάθομαι τραβώ μια ρουφηξιά απ’ το ούζο μου και προσπαθώ να σκεφτώ τι διάολο είναι το MBA και πού το έχω ξανακούσει, για να καταλάβω τι μέρος του λόγου είναι αυτός που μιλά αντίκρυ. Λέω, κάτσε να καταλάβω απ’ τα συμφραζόμενα, αλλά τίποτα. Να δεις που κάτι αθλητικό θα είναι σκέφτομαι, αλλά δεν είμαι σίγουρη και αποφασίζω να διακόψω:  

«Ε συγγνώμη, δε κατάλαβα με τι ασχολείσαι; Τι είναι το MBA;», ενώ ήδη μέσα στο κεφάλι μου εναλλάσσονται εικόνες πότε από μπάσκετ, πότε από πάλη υποταγής μέσα σε κλουβιά.

«MBA (master in business administration) είναι μεταπτυχιακό στη διοίκηση επιχειρήσεων.», σπεύδει να μου εξηγήσει ο τύπος. Ε ρε γείωση… Από αθλητής, χαρτογιακάς…

 Ο φίλος μου δίπλα,  μόνο που δε φρούμαξε το ούζο του πάνω μου απ’ τα γέλια. Λέει χαχανίζοντας :

«Και γω τόση ώρα τον ακούω που λέει για MBA και δε καταλαβαίνω τι εννοεί. Αλλά λέω άσε, ας μη ρωτήσω και γίνω ρεζίλι για την άγνοια μου. Αλλά και συ βλέπω, παρόλα τα διαβάσματα σου, δεν ήξερες τι είναι… Είπα και γω, από πότε ασχολείται ο Φ με το μπάσκετ; ΧΑΧΑΧΑ»

 Γελάω και γω, για δυο λόγους. Πρώτον, είναι πολύ αστείο που και των δυο μας το μυαλό πήγε στο μπάσκετ, αν και είναι απόλυτα φυσικό, από το MBA στο NBA (National Basketball Association) είναι ένα γράμμα δρόμος.   

 Δεύτερον, διότι φωτίστηκε στο μυαλό μου μια σημαντική ανακάλυψη. Ό τι η διαφορά του να διαβάζει κανείς απ’ το να μη διαβάζει (του καλού μαθητή απ’ τον αδιάφορο μαθητή), δεν είναι τόσο οι γνώσεις που αποκομίζει ο πρώτος σε σχέση με τον δεύτερο – στο κάτω κάτω της γραφής ποτέ δε θα μπορέσει κάποιος να πει ότι τα ξέρει όλα – η πραγματική διαφορά είναι η αυτοπεποίθηση που αποκτά ο διαβασμένος, σε αντίθεση με την έλλειψη της στον αδιάβαστο.

 Ο διαβασμένος σκέφτεται: «Δε το ξέρω, ας ρωτήσω.». Ο αδιάβαστος σκέφτεται: «Δε το ξέρω. Να ρωτήσω; Κι αν έπρεπε να το ξέρω, δε θα με πάρουν για χαζό; Ας μη ρωτήσω.». Έτσι φαίνεται πως η άγνοια προκαλεί έλλειψη αυτοπεποίθησης και προσελκύει περισσότερη άγνοια.

 Χρόνος: Δεκέμβρης

 Τόπος: Σπίτι, μπροστά στο laptop, ανοιχτή ενημερωτική σελίδα με δημοσιεύσεις για την υπόθεση της νεαρής Μυτιληνιάς που πιάστηκε στην Κίνα με 2,5 κιλά ηρωίνη.

 Σκέφτομαι ότι λόγω της οικονομικής κρίσης, η σπουδαιότητα της παιδείας και της μόρφωσης έχει δεχτεί ισχυρό πλήγμα. Διότι το να είσαι μορφωμένος δεν εξαργυρώνεται στην πιάτσα. Κι όμως το πρώτο πράγμα που κερδίζει κανείς με την μόρφωση είναι η ανεκτίμητη αυτοπεποίθηση. Η αυτοπεποίθηση να πεις, να κάνεις , να αρκεστείς στα λίγα και καλά. Η αυτοπεποίθηση ότι το σωστό δεν είναι αυτό που σου μοστράρουν οι άλλοι, αλλά αυτό που σκέφτεσαι εσύ και νιώθεις βαθειά μέσα σου, ότι ισχύει πέρα από κάθε αμφιβολία.

                                                                                                                          
* Mixed Martial Arts