Τα Φρούτα...

  Λοιπόν εδώ να - στου Πλουμάρ’ – γίνονται μαθήματα ζωγραφικής και πάω…

Γιες σερ! Παίρνω τα πινέλα μου, τους καμβάδες μου, τις λαδομπογιές μου και τσουπ κάθε Παρασκευή απόγευμα, για ένα διωράκι, δημιουργώ. Καλά, δε δημιουργώ μόνο τις Παρασκευές , αλλά κι άλλες μέρες ,διότι διαφορετικά δε θα μου ‘φταναν ούτε 10 Παρασκευές με τους ρυθμούς μου, σμέρνας ντε, για να ολοκληρώσω έργο.   
  Στήνει η δασκάλα το σκηνικό και μεις  (είμαστε μπόλικες, μπογιά να ‘χουμε) το απαθανατίζουμε δόξα και τιμή από διαφορετική οπτική γωνία .  
Απ’ την δικιά μου γωνιά , αριβάρουν και καμαρώνουν κι άλλα πράματα στο σκηνικό.

Το ‘ χουν αυτό τα πραγματικά σκηνικά, γίνονται ο σκελετός πάνω στον οποίο σαρκώνεται η φαντασία…

 

Ιδού η σύνθεση λοιπόν...

                    

 

 Ιδού και ο πίνακας (35 x 45 cm) ...

 

Κόκκινο καρό τραπεζομάντιλο,

σκακιέρα πρόχειρη , για παιχνίδι άναρχο.

Όπως είναι όλα τα παιχνίδια τελικά,

όπου όλων των ειδών τα φρούτα παίρνουν μέρος:

Ένα πράσινο μήλο που εκδικήθηκε τη Χιονάτη ,

κι ακόμα ένα κόκκινο, χωρίς απώλειες.

Ένα χοντρό αχλάδι , μια μακριά μπανάνα, ένα χνουδωτό ροδάκινο.

Κι ακόμα, ένα πορτοκάλι που παριστάνει τον ήλιο

πίσω από μια καμένη βασίλισσα και έναν από καιρό πεσμένο βασιλιά.

Και συ που με βλέμμα αθώο , ετοιμάζεις  σκανταλιά,

κάνε την όσο προλαβαίνεις, πριν γίνεις ένα απ’ τα φρούτα στο τραπέζι μας.