Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν το Πανεπιστήμιο, αν δε στήριζε την «πολιτική» του οργάνωση σε (αποδεδειγμένα διεφθαρμένα) εξωγενή κόμματα.
Αναρωτιέμαι…
Ίσως τότε οι φοιτητές παραμερίζοντας την παθητικότητα τους, να οργανώνονταν αυτόνομα ανά τμήματα, συγκροτώντας διαχειριστικές ομάδες με μέλη φοιτητές από κάθε έτος.
Ίσως τότε, συνεισφέροντας μαζικά απόψεις και ιδέες για τα καθημερινά προβλήματα του τμήματος τους, να ενεργούσαν για άμεση λύση.
Ίσως να είχαν τη δική τους φοιτητική εφημερίδα ή (ποιος ξέρει) το δικό τους επιστημονικό περιοδικό.
Ίσως να γίνονταν φοιτητικά φεστιβάλ και εκδηλώσεις με μεγαλύτερη συχνότητα, όπου ο κάθε φοιτητής θα είχε τη δυνατότητα να ξεδιπλώσει τις καλλιτεχνικές και διανοητικές ικανότητες του.
Ίσως καθημερινά οι τοίχοι να καλύπτονταν από εκθέσεις φοιτητών.
Ίσως αξιοποιώντας τις επιστημονικές τους γνώσεις να πρόσφεραν κοινωνικό έργο, απαλλάσσοντας την Πολιτεία από πολλά προβλήματα και δυσλειτουργίες της…
Δεν αναρωτιέμαι. Είμαι σίγουρη πως ο Πανεπιστημιακός μεσαίωνας που διάγουμε, θα παρέλθει.
Είναι θέμα εξέλιξης.
Θα υπάρξουν νέοι πιο έξυπνοι και δραστήριοι (ή μπορεί ακόμα πιο ξεδιάντροπα «ριγμένοι»), που θ’ αρνηθούν την πολιτική κληρονομιά των γονιών τους.
Θ’ αρνηθούν να τους προγραμματίζουν μ’ ετοιματζίδικους αλγόριθμους και θα προτιμήσουν τη φιλοσοφία των δικών τους.
Το μόνο που με καίει είναι ότι δε θα ‘μαι εκεί, να συμμετάσχω απ’ την αρχή…
Σημείωση: Τα κόμματα παρουσιάζονται ως φαντάσματα κάποιων που ίσως στην αρχή να αποτέλεσαν πολιτικές οντότητες, οι οποίες τώρα μάταια προσπαθούν να πείσουν ότι πρόκειται για κάτι ζωντανό.
(Οι "KOMMATOBUSTERS" περιέχονται στο νέο τεύχος (-515) του fanzine "ΣΜΕΡΝΑ")
Πέμπτη, Ιουνίου 04, 2009
KOMMATOBUSTERS (το comics!!!)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
εξαιρετικό πολύ δυναμικό σκίτσο. Ζωντανή ιστορία, πολύ ρεαλιστική απεικόνιση της νέκρωσης των πανεπιστημίων και της πανεπιστημιακής ζωής από την πανούκλα των κομμάτων. Αν είχα τη δυνατότητα θα το μοίραζα σε όλους τους πρωτοετείς μπας και γλιτώσουν από τους κομματικούς λάκκους με τα σκατά που κολυμπάμε όλοι ευτυχισμένοι στη χώρα. Μακάρι να υπήρχε το μηχάνημα των κομματομπάστερς να ξεβρωμίσουν τα πανεπιστήμιο, αλλά πιστεύω ότι αργά η γρήγορα η θλιβερή κομματοκρατία θα ξεπεραστεί από την ίδια την πραγματικότητα και επιτέλους θα απελευθερωθούν τα πανεπιστήμια. Όχι ότι δε θα υπάρχουν λέσχες φοιτητών διαφόρων αποχρώσεων αλλά θα γλιτώσουμε από τα αδίστακτα κομματικά μαντριά.
Συμβουλή: εξαιρετικό το κόμικ, θα ήθελα σε επόμενο να δω και μια αληγορία για την πόλη ή την καθημερινότητα ή την οικονομική ζωή. Θα μ' άρεσε επίσης σαν ιδέα να έστηνες ένα θεατρικό σκηνικό ή γενικά πιστεύω σε μεγάλα κάδρα θα έδειχνε πολύ ωραία η δουλειά σου. Κάποιες ατάκες θα έλεγα θα μπορούσαν να είναι και πιο καυστικές, μην ντρέπεσαι. Μπράβο και πάλι!
Προς άγνωστο αναγνώστη,
Ειλικρινά, αυτό που δε κατάλαβα ποτέ από τη θητεία μου στα Πανεπιστημιακά εδάφη, είναι το πώς μορφωμένοι και έξυπνοι υποτίθεται νέοι, καταδέχονται να χειραγωγούνται από κόμματα που η πολύχρονη παραμονή τους στο πολιτικό σκηνικό, τα έχει καταστήσει διεφθαρμένα και συντηρητικά.
Βέβαια μέσα στο Πανεπιστήμιο υπάρχει και η άλλη κατηγορία φοιτητών (πολυπληθέστερη) που ταυτίζοντας τον όρο πολιτική με τη χάβρα των κομμάτων, απαξιεί και αφήνει το "πολιτικό" νταλαβέρι στους κομματικοποιημένους...
Έτσι τα κόμματα πετυχαίνουν το σκοπό τους: Να παραμένουν στην εξουσία και ο ένας με τον άλλο να δικαιολογούν την παρουσία τους αντιπολιτευόμενοι. Το Πανεπιστήμιο απέθανε! Ζήτω το Πανεπιστήμιο, που δε παράγει ιδέες και δε φέρνει την πραγματική αλλαγή, το νέο, το καινοτόμο.
Έχουν γνώση οι φύλακες! Πιάσε, σου λένε, τους πρωτοετείς πιπίλησε τους το μυαλό ή κάνε τους να πιστέψουν πώς και δω έτσι είναι τα πράματα και δε μπορούν να τ' αλλάξουν. Έχοντας αυτή την πίστη, ποτέ δε θα σκεφτούν αυτόβουλα, ποτέ δε θ' αμφισβητήσουν, ποτέ δε θα δράσουν οργανωμένα εναντίον μας.
Πιστεύω ότι όλοι οι φοιτητές έχουν τα ίδια συμφέροντα και θα μπορούσαν να συμφωνήσουν στις πρακτικές που ζωντανεύουν τα τμήματα τους, τις σχολές τους και γενικά το Πανεπιστήμιο. Από μόνοι τους. Χωρίς κανένας να τους δίνει τις λίστες με τα προβλήματα και τις προτεινόμενες λύσεις.
Ως φοιτήτρια και πολίτης, με καίει πολύ αυτή η Πανεπιστημιακή απονέκρωση, που συνεπάγεται κοινωνικοπολιτική μιζέρια. Γι' αυτό έφτιαξα το κόμικς. Για να δείξω ότι υπάρχει λύση: Η οργανωμένη αυτόνομη δράση.
Αν στο μέλλον έχω κάτι να πω, θα το κάνω "δαγκώνοντας" με κόμικς.
Σ'ευχαριστώ για την ενθάρρυνση!
υ.γ. Πώς σου φάνηκε ότι ντρέπομαι; Απλώς, αν παραπέσει το "καυστικό" κόβει η μαγιονέζα... (χι χι)
Τα σπάνε οι Kommatobusters!!!!!!! Respect!!!!!!! :o
Καταρχας smerna μου αρέσει το λογότυπο σου!
Κατά δεύτερον, αν και έχω αφήσει λίγα χρονάκια πίσω μου τα φοιτητικά δρώμενα, ασφαλώς και μου έχουν μείνει οι μνήμες των κομματικών παρατάξεων και της γενικότερης τους στάσης.
Γενικά, είναι μεγάλο θέμα, που προσφέρεται για κουβέντα, το πόσο τελικά (και αν) οφελεί η παρουσία των κοινοβουλευτικών κομμάτων μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους. Επειδή όμως δε θέλω τώρα να με πιάσει η ατελείωτη πάρλα (κάτι στο οποίο είμαι επιρρεπής!), ας πω απλά και συνοπτικά πως: συμφωνώ μαζί σου.
Κάτι που ήταν πολύ ενοχλητικό για μένα στις σχολές υπήρξε αυτή η σύγχυση της πολιτικοποίησης με την κομματοποίηση.
Όσο αφορά τα κόμικς, χεχε (που ήταν και αυτό που με έκανε να ανακαλύψω αυτό το μπλογκ). Πάρα πολύ καλή γραμμή, και όσο αφορά την ικανότητα στο σχέδιο, η τελευταία εικόνα που κλείνει το κόμικς πιστεύω τα λέει όλα! Well done.
I' ll be watching (ωχ, ακούγεται κάπως αυτό :P), for even more. ;)
ρε τι ωραιο:Ο
ποσο χαιρομαι που βρηκα το μπλογκ σου
(και τι ωραιοι οι χωροι, ποσο ζηλευω το πως φτιαχνεις τους χωρους κ οργανωνεις τα καρε)
το φανζιν μπορω να το βρω καπου εδω αθηνα;:$
Γεια σου παπχια!
Φχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Το φανζίν μπορεί να το βρει κανείς στην Πάτρα στα δύο μέρη που αναφέρω στο blog. (Βέβαια δε ξέρω αν υπάρχει ακόμα, διότι την έκανα με "ελαφρά" από την πόλη και κοπροσκυλιάζω στη Λέσβο.)
Μπορώ αν θες να σου στείλω εγώ το 1ο και το 3ο τεύχος (απ' το 2ο δε μου 'χει ξεμείνει κάποιο), οπότε επικοινώνησε μέσω mail.
Τέσπα... το πιο εύκολο και οικονομικό είναι να τα downloadιάσεις.
Είδα εκ των υστέρων ότι είχες πάει στο κομικσοσυνέδριο στη Μυτιλήνη, στο οποίο φάνηκα και γω το απόγευμα του Σαββάτου. Ήμασταν οι μόνες που είχαμε πάει με φανζίν και δεν γνωριστήκαμε... Χμμμ... Στο μέλλον ίσως να έχω πιο ανοιχτά τα μάτια μου και το μυαλό μου.
Δημοσίευση σχολίου