Μέσα σε χρόνια δανεικά/ απρόσμενα και ξένα/ μες τα ποτάμια τα θολά/ που ζω σα μαύρη σμέρνα... (Διάφανα Κρίνα) ...

Παρασκευή, Ιανουαρίου 09, 2009

Βιτριόλι



Για αρχή με βούτηξαν σε μια κολυμπήθρα με βιτριόλι.
Εκεί πρωτοξεθώριασε η πίστη μου.

Στο σπίτι με ταΐζανε κονσέρβες με όνειρα τουρσί στο βιτριόλι.
Εκεί πρωτοξεθώριασαν τα θέλω μου.

Στο σχολείο με βάζανε να σβήνω τον πίνακα μ’ ένα σφουγγάρι
βουτηγμένο στο βιτριόλι.
Εκεί πρωτοξεθώριασαν τα δακτυλικά μου αποτυπώματα.

Στο Πανεπιστήμιο,
έβγαινα να διαδηλώσω για τις καμένες παλάμες μου
και με ράντιζαν αέριο βιτριόλι.
Εκεί ξεράθηκαν τα πνευμόνια μου.

Στη δουλειά, μου βούτηξαν το κεφάλι σ’ ένα κουβά με βιτριόλι.
Εκεί έλιωσε το πρόσωπο μου
κι έμεινα χωρίς τον εαυτό μου, μόνη…
Να τον ψάχνω πάλι απ’ την αρχή.

στην αγωνίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ωραία σύλληψη, μπράβο