Χρόνια τώρα στριμωγμένοι στον μισοβουλιαγμένο καναπέ,
δίπλα απ’ τη «ζαρντινιέρα» της οικονομικής μας ευμάρειας,
να τηλεχειριζόμαστε τη μιζέρια και την ατιμία.
Μ’ ένα παιδί ανάμεσα μας, έτοιμο θρεφτάρι των δικών μας επιλογών.
Το παιδί όμως κουράστηκε και σηκώθηκε να βρίσει τη μιζέρια και την ατιμία.
Και μαζί μ’ αυτές, να βρίσει τη μάνα τους, τον πατέρα τους και τη θεια τους.
Γι’ αυτό το σκοτώσαμε!
Για να μάθει πως εμείς, αυτόν τον καναπέ τον πληρώσαμε ακριβά.
Και γι’ αυτό μας χρωστάει απ’ τον καναπέ, ποτέ να μη ξανασηκωθεί.
Τρίτη, Δεκεμβρίου 09, 2008
Φωτιά στον καναπέ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ!
Δεν είμαστε τρομοκράτες, κουκουλοφόροι, οι γνωστοί-άγνωστοι,
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί οι γνωστοί-άγνωστοι… Κάνουμε όνειρα – μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Έχουμε ορμή – μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο
για τη βιτρίνα, παχύνατε, καραφλιάσατε… ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε.
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς υπερήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ! Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει
τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε, δε δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ, ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ… ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ!
Πού είναι οι γονείς; Πού είναι οι καλλιτέχνες; Γιατί δε βγαίνουν έξω
να μας προστατέψουν; ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ…
Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα, ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας.
(κάπου εκεί στη γειτονιά σου, κάποια παιδιά το μοιράζανε... ακούς ανυποψίαστε έλληνα; )
Βρισκόμαστε στα 1965
Το κίνημα του "114" (ένα, ένα, τέσσερα),που αναφέρεται στο τελευταίο άρθρο του Συντάγματος, λέει τα εξής: "Η τήρησις του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων". Αντιπροσώπευε δε, το αίσθημα του λαού για Δημοκρατία, ενάντια στις παρεμβάσεις του Παλατιού.
Δημοσίευση σχολίου