ΤΡΙΓΩΝΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

Τρίγωνα κάλαντα σκόρπισαν παντού.
Κατάληψη να κάνετε, να φύγουμε γι’ αλλού.

Το μάθημα με κούρασε, 10μερο το μήνα.
Φοβάμαι πως με έπληξε θανάσιμα η ρουτίνα.

Μια βδομάδα απόμεινε, η ύλη δε μας βγαίνει.
Πάρτε μαχαίρι κόψτε την, να βγει κουτσουρεμένη.

Τρίγωνα κάλαντα σκόρπισαν παντού.
Κατάληψη να κάνετε, να φύγουμε γι’ αλλού.

Ποιοι νόμοι και ποια πλαίσια, φορμάρουν την παιδεία;
Με μίζα, κόμμα, κουμπαριά, στήνονται τα σχολεία.

Το σύστημα βολεύτηκε, με νόμους νανουρίζει.
Το σύστημα βολεύτηκε, το νόμο δε ψηφίζει.
Το σύστημα βολεύτηκε, με νόμους για να βρίζει.
Το σύστημα βολεύτηκε, κατάληψη ψηφίζει.

Τρίγωνα κάλαντα σκόρπισαν παντού.
Κατάληψη να κάνετε, να φύγουμε γι’ αλλού.

Κάποτε τραγουδάγαμε: Teacher μη κοντρολάρεις,
τη σκέψη μας ξεκούρδιστη, άστη, μη τη φρενάρεις.

Τώρα μας μοσχοθρέφουνε με γνώση μασημένη.
Η μνήμη γι’ άλλες τρεις ζωές, να είναι φορτωμένη.

Πάνω στην υπερφόρτωση, το σύστημα μπλοκάρει
κι η σκέψη στης κατάληψης, τα ανοιχτά φουντάρει.

Τρίγωνα κάλαντα για τούτη τη γενιά.
Λάθος κουμπί μας γύρισαν και κάηκε η φουρνιά.

Υ.Γ. Αυτό το ποίημα το έγραψα μάλλον πρόπερσι.
Προπέρσινα ξινά σταφύλια δηλαδής...
Αλλά (μα την απιστία μου), σκέτο ξίδι σταυρώσεως για το Πανεπιστήμιο, κατάντησαν οι κατά συρροή καταλήψεις. Το αδιέξοδο των οποίων πολλοί το αντιλαμβάνονται, αλλά κανείς δε κάνει τίποτα για να πάψει το ατέρμονο replay τους.
Έτσι κι αλλιώς Πανεπιστήμιο με τη σωστή του έννοια, δεν υπάρχει.
Το μπουρδέλο που υπάρχει στη θέση του, καλύτερα να καεί...