Οι "COCO BLOCKO" και ο Σεισμός...

Το Πάσχα που πήγα Πλωμάρι (νότια Λέσβος), οι φίλοι μου, μου λένε:
- «Δε φτιάχνεις κανά εξώφυλλο cd για το συγκρότημα μας; Βαφτιστήκαμε Κόκο Μπλόκο.»
- «Ωραία! Και τι θέμα θέλετε να έχει;»
-«Θέμα δεν έχει!», λέει ο Γιάννης, ένας παλιός συμμαθητής μου (παιδί απ’ τα λίγα… κάθε μέρα έκανε stand up comedy μέσα στη τάξη! Πέ-θαι-να-με στα γέλια!),
«…Είναι ελεύθερο. Ζωγράφισε ότι θες σχετικό με Κόκο Μπλόκο…»
Ναι… Μάλιστα. Γιατί είναι και πολύ γνωστό της πάσης, τι θα πει Κόκο Μπλόκο…
-«… Και το Κόκο Μπλόκο πώς γράφεται;», διατυπώνω την απορία μου.
-« Μωρέ γράψ’ το όπως θες εκεί πέρα…», λέει ο Βαγγέλης.
Έτσι και γω σκάρωσα το Σαββατοκύριακο κάτι cd εξώφυλλα ότι να ‘ναι, για ένα “ότι να ‘ναι” Πλωμαρίτικο συγκρότημα.
Τους τα έστειλα … με τη προτροπή αν δεν τους αρέσουν, να τα δώσουν στη μάνα μου. Αυτής θα της αρέσουν σίγουρα! (Χα χα χα!)


Υ.Γ. Επί τη ευκαιρία… Τι σεισμάρα ήταν αυτή χτες;!
Εκεί που χρωμάτιζα το εξώφυλλο, άρχισε να αναδεύεται το σύμπαν!
Με έπιασε μια τρομάρα, που βούτηξα κατευθείαν κάτω απ’ το γραφείο μου.
Και μετά μου ‘ρθε και μια σαστιμάρα, έτσι που ταρακουνιόμουν σαν άβουλο παιχνίδι μέσα στο κουτί, στα χέρια ενός ζωντόβολου…
Μετά με ξανάπιασε τρομάρα αναλογιζόμενη το αν θα πεθάνω κατευθείαν ή θα βασανίζομαι για μέρες, θαμμένη κάτω απ’ τα ερείπια των 5 παραπάνω ορόφων, της πολυκατοικίας μου.
Έπειτα, ξανά μανά, η σαστιμάρα, διότι σταμάτησε το εφιαλτικό ταρακούνημα και τα πάντα γύρω μου έστεκαν ακόμη όρθια!
Στραβοπατώντας τα αθλητικά μου παπούτσια, κουτρουβάλησα τις σκάλες.
Σε λίγο στις πλατείες άρχισε το «πάρτι», με οικοδεσπότη τον Εγκέλαδο, που πρόγκηξε και όλους τους καλεσμένους…
Η πλατεία Αγίας Σοφίας μάζεψε αρκετό κόσμο, αλλά μετά, η αφεντιά μου, “την έκανε” για την πλατεία Όλγας, οπού εκεί κι αν είχε κόσμο (και μπόλικο φοιτητικομάνι!)
Αφού κλωθογύρισα για κανά δίωρο στις πλατείες και τους δρόμους, ξέχασα τρομάρες, σαστιμάρες, σεισμάρες και επέστρεψα σπίτι καταπεινασμένη…