Μέσα σε χρόνια δανεικά/ απρόσμενα και ξένα/ μες τα ποτάμια τα θολά/ που ζω σα μαύρη σμέρνα... (Διάφανα Κρίνα) ...

Σάββατο, Οκτωβρίου 10, 2009

Κυριακή, Ιουνίου 28, 2009

4 Σκιτσοπίνακες για Μετανάστες, Ποδηλάτες, Φοιτητές...

Χτες ένας φίλος μου με ρώτησε αν θ' ανεβάσω στο blog ένα παλιό μου σκιτσοπίνακα (50x70cm)που είχε δει σπίτι μου, οπότε του απαντώ πως δε ξέρω... Τεσπά αυτό στάθηκε αφορμή να θυμηθώ πως δεν έχω ανεβάσει μερικούς άλλους σκιτσοπίνακες. Οπότε ιδού...

Τίτλος: Η Οδύσσεια των προσφύγων και οι Κύκλωπες των κρατών



Τίτλος: Η ελευθερία του Ποδηλάτη



Τίτλος: Μη κάνεις τη ζωή σου ποδήλατο, κάνε το ποδήλατο ζωή σου



Τίτλος: Πανεπιστημιακά Εδάφη

Πέμπτη, Ιουνίου 04, 2009

KOMMATOBUSTERS (το comics!!!)

Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν το Πανεπιστήμιο, αν δε στήριζε την «πολιτική» του οργάνωση σε (αποδεδειγμένα διεφθαρμένα) εξωγενή κόμματα.
Αναρωτιέμαι…
Ίσως τότε οι φοιτητές παραμερίζοντας την παθητικότητα τους, να οργανώνονταν αυτόνομα ανά τμήματα, συγκροτώντας διαχειριστικές ομάδες με μέλη φοιτητές από κάθε έτος.
Ίσως τότε, συνεισφέροντας μαζικά απόψεις και ιδέες για τα καθημερινά προβλήματα του τμήματος τους, να ενεργούσαν για άμεση λύση.
Ίσως να είχαν τη δική τους φοιτητική εφημερίδα ή (ποιος ξέρει) το δικό τους επιστημονικό περιοδικό.
Ίσως να γίνονταν φοιτητικά φεστιβάλ και εκδηλώσεις με μεγαλύτερη συχνότητα, όπου ο κάθε φοιτητής θα είχε τη δυνατότητα να ξεδιπλώσει τις καλλιτεχνικές και διανοητικές ικανότητες του.
Ίσως καθημερινά οι τοίχοι να καλύπτονταν από εκθέσεις φοιτητών.
Ίσως αξιοποιώντας τις επιστημονικές τους γνώσεις να πρόσφεραν κοινωνικό έργο, απαλλάσσοντας την Πολιτεία από πολλά προβλήματα και δυσλειτουργίες της…

Δεν αναρωτιέμαι. Είμαι σίγουρη πως ο Πανεπιστημιακός μεσαίωνας που διάγουμε, θα παρέλθει.
Είναι θέμα εξέλιξης.
Θα υπάρξουν νέοι πιο έξυπνοι και δραστήριοι (ή μπορεί ακόμα πιο ξεδιάντροπα «ριγμένοι»), που θ’ αρνηθούν την πολιτική κληρονομιά των γονιών τους.
Θ’ αρνηθούν να τους προγραμματίζουν μ’ ετοιματζίδικους αλγόριθμους και θα προτιμήσουν τη φιλοσοφία των δικών τους.
Το μόνο που με καίει είναι ότι δε θα ‘μαι εκεί, να συμμετάσχω απ’ την αρχή…



















Σημείωση: Τα κόμματα παρουσιάζονται ως φαντάσματα κάποιων που ίσως στην αρχή να αποτέλεσαν πολιτικές οντότητες, οι οποίες τώρα μάταια προσπαθούν να πείσουν ότι πρόκειται για κάτι ζωντανό.
(Οι "KOMMATOBUSTERS" περιέχονται στο νέο τεύχος (-515) του fanzine "ΣΜΕΡΝΑ")

Πέμπτη, Μαΐου 28, 2009

ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ FANZINE "ΣΜΕΡΝΑ" ! ! !



Το νέο τεύχος (-515) της "ΣΜΕΡΝΑ" έχει ως θεματικό άξονα τη σχέση μεταξύ γενιών. Μεταξύ αυτών που αποτελούν τους κύριους ρυθμιστές της πραγματικότητας και αυτών που υφίστανται τις συνέπειες αυτής της πραγματικότητας και κάνουν(;) όνειρα για τη δημιουργία μιας άλλης...

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Σελ. 3 Απολογία

ΚΟΜΙΚΣ
Σελ. 4 «Το δικό σας παιδί» (σχεδιασμένο ποίημα της Κατερίνας Γώγου)
Σελ. 15 «Η ΦΟΝΙΣΣΑ»
Σελ. 21 «KOMMATOBUSTERS»

ΑΦΗΓΗΜΑ
Σελ. 7 «ΟΙ ΠΡΟΒΑΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ»

ΠΟΙΗΣΗ
Σελ. 6 «Σαράντα ερωτήσεις…» (ένα ποίημα του φίλου μου, Sofovlaks)
Σελ. 29 «Η πάλη των γενεών»
Σελ. 30 «Lip – Gloss Μορφίνη»
Σελ. 31 «Βιτριόλι»

ΣΚΙΤΣΑ
Σελ. 13 «Συσσώρευση»
Σελ. 31 «Κούνεβα»

Τετάρτη, Μαΐου 27, 2009

Δευτέρα, Μαΐου 25, 2009

Έκθεση της Σμέρνας στο ARTWARE FESTIVAL

Κάνεις, ράνεις, προσπαθείς, ξενυχτάς, να ετοιμάσεις κάτι για ένα ωραίο γεγονός... Κι αυτό έρχεται και φεύγει και σ' αφήνει να στέκεσαι με τα χέρια αδειανά, μα τα μάτια λίγο πιο γεμάτα: Εικόνες, μουσικές, φίλους.
Το φετινό φεστιβάλ ARTWARE στο CEID (τμήμα Μηχανικών Η/Υ) Πατρών, μ' άρεσε περισσότερο από πέρσι, ίσως γιατί ήμουν πιο άνετη με τους φοιτητές του τμήματος που τρέχουν και το διοργανώνουν. Τους εκτιμώ και τους συμπαθώ όλους πάρα πολύ.

Στις παρακάτω φωτογραφίες (που τράβηξε ένας φίλος με το κινητό), φαίνεται το stand της Σμέρνας.



Στο ηλεκτρονικό "μυαλό" της σμέρνας, κυλάνε οι εξής φράσεις:
"HARDWARE - SOFTWARE - ARTWARE FESTIVAL 2009 @ CEID - ΓΝΩΣΗ - ΦΑΝΤΑΣΙΑ - ΔΡΑΣΗ - ΑΣΥΛΟ ΙΔΕΩΝ"
Το έφτιαξε ο φίλος μου ο Κώστας, ειδικά για την έκθεση! Κατασκεύασε την πλακέτα, κόλλησε ένα ένα τα 200 λαμπάκια της οθόνης και έγραψε τον κωδικό για το κεντρικό τσιπάκι.
ΚΩΣΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩ!!!



Εδώ εκτίθεται το πρόσφατο κόμικς μου "ΚΟΜΜΑΤΟBUSTERS" , το οποίο θα αναρτήσω προσεχώς στο blog!!! Στο κάτω ξύλο αναγράφεται με κίτρινη λαδομπογιά : "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΙΔΕΩΝ"



Η άλλη όψη του φεγγαριού με περισσότερα κόμικς...




Παρατηρητές - Αναγνώστες



Περισσότεροι αναγνώστες...



Ε, εντάξει το παρατράβηξα.



ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΚΙ ΜΟΥΟΥΟΥ!!!!



Απογευματινή πρόβα...



HARD...WARE FEST!!!
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!!!!

Τρίτη, Μαΐου 19, 2009

ARTWARE FESTIVAL 22 - 24 Μαΐου στο τμήμα Μηχανικών Η/Υ

Για 4η συνεχή χρονιά διοργανώνεται το ανεξάρτητο φοιτητικό φεστιβάλ ARTWARE , από τους φοιτητές του τμήματος Μηχανικών Η/Υ.
Από 22 ως 24 Μαΐου , στο κτίριο Β του Πανεπιστημιού Πατρών θα υπάρχουν:
- Εκθέσεις φωτογραφίας, κόμικς, λογοτεχνίας, ποίησης, και ζωγραφικής, από τους φοιτητές του τμήματος και όχι μόνο.
- Προβολές ταινιών (έναρξη 16:30)
- Συναυλίες (έναρξη 20:30)

Photos από τη περσινή συμμετοχή της Σμέρνας, στο φεστιβάλ. Και φέτος πάλι εκεί!!!



Κυριακή, Μαΐου 10, 2009

Εκδόσεις Ποδηλατών-ισσων Πάτρας

Σήμερα στις 12:00 το μεσημέρι έκλεισε με ποδηλατοπορεία ένα ακόμη πετυχημένο 3ήμερο Ποδηλατικό Φεστιβάλ, που διοργάνωσαν οι Ποδηλάτες-ισσες Πάτρας!!! Ημερήσια βαβούρα στην πλατεία, πολύς κόσμος στις βραδινές συναυλίες (καλά ε; όλες μπάντες άπαιχτες και η μπύρα φτηνή), καλοκαιρινή ατμόσφαιρα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι αξίζει να ζεις...

Υ.Γ. Η ομάδα μας κυκλοφόρησε ένα ωραίο φυλλαδιάκι με τις σκέψεις και τους προβληματισμούς των ποδηλατών. Βρίσκεται στην αναγνωστική σας διάθεση!

Πέμπτη, Μαΐου 07, 2009

ομάδες και… ΟΜΑΔΕΣ! (Ποδηλάτες-ισσες Πάτρας)



(Με αφορμή το Ποδηλατικό Φεστιβάλ 8-9-10 Μαΐου, Πλ.Όλγας)

Υπάρχουν ομάδες δυνατές κι ομάδες αδύναμες. Μια ομάδα είναι δυνατή, όταν για τη συντήρηση της πέφτει πολύ χρήμα. Το χρήμα είναι πολύ επικοινωνιακό. Ελκύει μέλη, τα οποία μπορεί να μην επωφελούνται τίποτα απ’ τις δραστηριότητες της ομάδας (αντιθέτως μπορεί να βγαίνουν και χαμένα), παρόλα αυτά συνεχίζουν να την ενισχύουν ή ακόμη και να ορκίζονται στο όνομα της.
Πάρε παράδειγμα…
-«Τι ομάδα είσαι ρε μεγάλε;»
-«Ολυμπιακάρα / Παναθηναϊκάρα / ΑΕΚάρα for ever δικιέ μου! ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΟΛΕ ΟΛΕ!!!»
-«Φτου σου παλιογαύρε / παλιοβάζελε/ παλιοχανούμι! Θα σας πιούμε το αίμα, ξεφτίλες, την Κυριακή!»
Άλλο… Άλλο.
-«Ναι γεια σας! Κάνουμε ένα τηλεφωνικό γκάλοπ. Σε ποια κομματική ομάδα ανήκετε;»
-«Εγώ κοπελάρα μου, είμαι βαμμένος Πράσινος / Μπλε / Κόκκινος / Ουράνιο Τόξο… Πίνουμε, οικογενειακώς, νερό στο όνομα της βουλευτάρας μας! Δικό μας παιδί! Κουμπαράκι!»
Στοπ.
Αυτές είναι οι ομάδες των πολλών. Ποδοσφαιρικές ή κομματικές.
Οι πρώτες προσφέρουν λαοκατευναστικές υπηρεσίες στους ζάπλουτους Επιχειρηματίες που τις κοντρολάρουν. Είναι τα απαραίτητα «θεάματα», που κάνουν το προφίλ των Κυρίαρχων πιο λαοφιλές. Τι κι αν η μόνη συμμετοχή των «μελών» στην ομάδα, είναι το εισιτήριο διαρκείας ή η τηλεθέαση της ομαδάρας μετά πίτσας και μπυρονίων; Αυτές εκεί, ζουν και βασιλεύουν και θρέφουν συνειδήσεις γενιών και γενιών… Ομαδάαααρα μου!
Οι δεύτερες προσφέρουν μπόλικες ψευδαισθήσεις ισονομίας, ισοπολιτείας και ελευθερίας στο λαό. Ενώ και πάλι αυτοί που εξυπηρετούνται στην πραγματικότητα από την ύπαρξη αυτών των κομματικών ομάδων, είναι οι Κυρίαρχοι ματσωμένοι: Το κόμμα είναι αυτό που θα ψηφίσει τον απαραίτητο ειδικό νόμο για το συμφέρον του μεγάλου, θα του (ξε)πουλήσει δημόσια αγαθά και υπηρεσίες και θα του δώσει ν’ αναλάβει έργα εκτός διαγωνισμού… Κομματάαααρα μου!
Το πώς είναι δυνατόν μια μεγάλη, οικονομικά ισχυρή ομάδα, όχι μόνο να μην εξυπηρετεί τα συμφέροντα κάποιου, αλλά να τα αντιμάχεται κιόλας και αυτός να συνεχίζει να ανήκει σ’ αυτήν, εξηγείται από την λαϊκή ρήση: «Πώς παν’ οι στραβοί στον Άδη; Ο ένας πίσω από τον άλλο…». Με όρους νευρωνικής δραστηριότητας, όταν ο εγκέφαλός λάβει το μήνυμα «λάθους» από τους γύρω του, «επανεκπαιδεύει» τον εαυτό του, ώστε να πάψει να έρχεται σε σύγκρουση μαζί τους. Οι άνθρωποι δηλαδή απ’ τη φύση τους, συγκλίνουν εκεί που υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση ομοίων τους. Πρόκειται για κοινωνική κατάρα…
Εντούτοις μερικά άτομα (προφανώς γενετικώς μεταλλαγμένα, ώστε τα μυαλά τους να μη πιάνουν τα σήματα της κοινωνικής τους απόκλισης), αγνοούν τις μεγάλες αυτές ομάδες και οργανώνονται σε μικρές τοπικές ομάδες πολιτών. Και άκουσον άκουσον… Έχουν στόχο την προάσπιση των δικών τους δικαιωμάτων, τη συζήτηση και λύση προβλημάτων, που υποβαθμίζουν άμεσα την ποιότητα ζωής τους.
Κι αν αφορμή είναι τα προβλήματα, που συναντάνε τα ποδήλατα, στις αστικές διαδρομές, η ομάδα δεν έχει μικρό λόγο ύπαρξης. Μια και δυο, συγκροτούνται οι Ποδηλάτες-ισσες Πάτρας, διεκδικώντας χώρο στο δρόμο και μαζί, την αποκατάσταση του άθλιου οδοστρώματος, την προσοχή (και την εκπαίδευση) των οδηγών μηχανοκίνητων οχημάτων, τον περιορισμό του κυκλοφοριακού στο κέντρο της πόλης, την απελευθέρωση των δημόσιων χώρων, την διατήρηση και επέκταση των πάρκων.
Από τους παραπάνω στόχους διαφαίνεται ότι ξεκινώντας από ένα ειδικό πρόβλημα, το πρόβλημα της ασφαλούς μετακίνησης των ποδηλατών, περνάμε σε γενικότερα προβλήματα, χωροταξικά, περιβαλλοντικά, αγωγής πολιτών, οικονομικά και υγείας. Δηλαδή ακόμα κι αν ένα άτομο συμμετάσχει για ατομικούς λόγους, προσπαθώντας να υπερασπίσει τα δικαιώματα του ως ποδηλάτη, στην πορεία καταλαβαίνει ότι το ατομικό καλό συνεπάγεται τη διασφάλιση του κοινού καλού. Έτσι υπερβαίνονται τα όρια της ομάδας και η έννοια του ποδηλάτου αποκτά συμβολικό χαρακτήρα.
Οι Ποδηλάτες-ισσες Πάτρας, δεν προσπαθούν να πείσουν όλους τους Πατρινούς να κάνουν ποδήλατο (αν και αυτό θα τους απάλλασσε από πολλούς μπελάδες). Σαφώς όμως επιδιώκουν να δείξουν, ότι η απολιτική στάση του «ωχαδερφισμού» και του «κοιτάω τη βολή μου», οδηγεί σε μετωπική σύγκρουση με τον ίδιο τους το συμφέρον. Και ότι απομείνει απ’ το σακατεμένο τους εαυτό, θα το εκμεταλλεύονται πάντα οι Κυρίαρχοι…

Δευτέρα, Μαΐου 04, 2009

3ο ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ 8 - 9 - 10 ΜΑΪΟΥ

Ακούσατε ακούσατε... Η ομάδα των "Ποδηλατών-ισσων Πάτρας" διοργανώνει και φέτος τριήμερο φεστιβάλ στην πλατεία Όλγας.
Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται: έκθεση υλικού, συζητήσεις, κουκλοθέατρα, φαγοπότια, προβολές, μουσικά νταβαντούρια και για το τέλος μια κυριακάτικη ποδηλατοπορεία (η οποία τυγχάνει να είναι Πανελλαδική) δώρο!!!
Θα 'μαστε και μεις εκεί, να 'ρθείτε και σεις και το ποδήλατο σας (αν έχετε)...

Σάββατο, Μαρτίου 21, 2009

3 Αντίλογοι στην πρακτική των Καταλήψεων του Πανεπιστημίου

Πέρσι, άνοιξη του 2008, που γίνονταν καταλήψεις τρεις μέρες τη βδομάδα και τις άλλες δύο «αναπαυόμασταν» στα φοιτητικά έδρανα, μου συνέβει το εξής εξοργιστικό: Ψάχνοντας να βρω κάποιον φίλο, ανεβαίνω απ’ το Μαθηματικό, στους Μηχανολόγους Μηχανικούς και κάνω να μπω στο κτίριο του τμήματος. Στα πεζούλια έξω απ’ το κυλικείο των Μηχανολόγων, κάθεται και συζητά μια παρέα 5 φοιτητών. Σταματούν τις ομιλίες τους και στέλνουν μια κοπελιά να ρωτήσει «τι γυρεύω στα χωράφια τους» και να με αποτρέψει πάραυτα να μπω στο κτίριο.
-«Ε, κοπελιά δε μπορείς να μπεις στο κτίριο! Έχουμε κατάληψη! Τι γυρεύεις εδώ;»
Έχετε κατάληψη; Ποιοι κάνετε ρε κατάληψη και δε μπορώ να μπω εγώ, εκεί που δικαιούμαι ελεύθερα να εισέλθω; Αύριο να έρθω και γω μ’ ένα λουκέτο, να μη σ’ αφήνω να μπεις;
Εν θερμό, μπροστά σε τόσο θράσος, άλλη απάντηση δε χωράει από το βρισίδι, τις μούντζες και ότι άλλο προκύψει… Γι’ αυτό φεύγω…

Τώρα όμως που πιο ήρεμα (όσο μπορώ) σκέφτομαι το ζήτημα των καταλήψεων, μπορώ να εντοπίσω λογικά, τα σημεία που με κάνουν να αποστρέφομαι το περιοδικό αυτό «φαινόμενο».
Λόγος αποστροφής 1ος : Κάθε μα κάθε φορά, αφορμή για να ξεκινήσει μια κατάληψη – «διαμαρτυρία», αποτελεί η ανακοίνωση μιας κάποιας «μεταρρύθμισης» που θέλει να προωθήσει η κυβέρνηση. Συνακόλουθα μπαίνουν στο χορό τα κόμματα της αντιπολίτευσης και «αντιδρούν», δίνοντας το ρυθμό και στις φοιτητικές κομματικές παρατάξεις.
Ουδέποτε ξεκίνησε μια διαμαρτυρία (ή κατάληψη), για τις ουσιαστικές ελλείψεις των τμημάτων, μέσα από το ίδιο το Πανεπιστήμιο. Πάντα κάποιος εξωγενείς παράγοντας πρέπει να πατάει το «κουμπί» (για τους δικούς τους λόγους και συμφέροντα) και μετά οι φοιτητές να τρέχουν σαν αυτόματα σε πορείες και να «κάνουν καταλήψεις».

Λόγος αποστροφής 2ος : Οι αιτίες που γίνονται οι (δήθεν) καταλήψεις,
α ν α κ ο ι ν ώ ν ε τ α ι ότι είναι η εναντίωση στο περιεχόμενο του τάδε νομοσχέδιου, που χτες αναφερόταν στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, στο άσυλο, στα συγγράμματα, στους αιώνιους φοιτητές, στην αξιολόγηση (και που αύριο θα είναι ο τρόπος εισαγωγής στα Πανεπιστήμια).
Ποια είναι όμως η πραγματική αιτία που οι φοιτητές κάνουν ή αφήνουν μοιραία τους άλλους να κάνουν «κατάληψη»; Κατά την άποψη μου, η αληθινή αιτία είναι ότι οι φοιτητές βρίσκουν τόοοσο ενδιαφέρον και εποικοδομητικό τον τρόπο διδασκαλίας των μαθημάτων, που προτιμούν να απέχουν απ’ τις παραδόσεις ώστε να έχουν χρόνο να μελετούν μόνοι τους αυτά που θέλουν ή να κάνουν τις εργασίες τους.
Αν οι φοιτητές πίστευαν ότι με τις καταλήψεις που κάνουν κάποιοι, στερούνται κάτι που πραγματικά αξίζει, τότε αυτές δε θα γίνονταν.
Η πραγματική αιτία που βάζει στο Πανεπιστήμιο λουκέτο (και μα την αλήθεια δε βλέπω το λόγο να μη το βάλει μια για πάντα), είναι ο παρωχημένος τρόπος διδασκαλίας με σημειώσεις και εξετάσεις, χωρίς κανένα πρακτικό αντίκρισμα, χωρίς καμιά φανερή σύνδεση με τις τρέχουσες ανάγκες τις Πολιτείας.
Κάποιοι μπορεί να αυταπατώνται, διατυπώνοντας με πάθος ότι οι φοιτητές παλεύουν (πιο ξεκούραστη πάλη δεν έχω ξαναδεί) για να μη περάσει ο Νόμος… Αλλά έτσι σκεπάζουν την πραγματική αιτία αποχής των φοιτητών, που διαιωνίζει το μουχλιασμένο κλίμα στο Πανεπιστήμιο.

Λόγος αποστροφής 3ος : Πρόκειται για τους τρόπους με τους οποίους γίνονται οι «καταλήψεις». Οι εξής δύο: Λουκέτα και 5 κομματικούς κέρβερους στην εμπασιά των τμημάτων. Και έγινε η κατάληψη και υποστηρίχτηκε η διαμαρτυρία…
Τέτοιες καταλήψεις που αυτόματα καταργούν το Άσυλο (δηλαδή το Καταφύγιο Ιδεών για την Ελεύθερη διακίνηση τους), για το οποίο δήθεν κόπτονται, αποτελούν παράδοξα! Πώς είναι δυνατόν να διακινηθούν Ιδέες και απόψεις, σ’ ένα Πανεπιστήμιο με απόντες τους φοιτητές;
Μια πραγματική κατάληψη, από φοιτητές που γνήσια ενδιαφέρονται για το μέλλον της παιδείας και του επαγγελματικού προσανατολισμού τους, θα ήταν μια αναπαράσταση του τρόπου με τον οποίο οι ίδιοι θέλουν να λειτουργεί το Πανεπιστήμιο...

Ο κύριος Ν. Κ. απάντησε στην ερώτηση του Γκάλοπ: «Ναι ή όχι στα κόμματα εντός του Πανεπιστημίου», που αναφερόταν στις καταλήψεις, ως εξής :

Η λογική κλιμάκωσης των αγώνων θα έπρεπε να έχει την κατάληψη σαν ένα έσχατο μέσο, όταν όλα τα άλλα μέσα διεκδίκησης έχουν εξαντληθεί. Κι εφόσον είναι σίγουρα ένα μέσο κατάλυσης της μαθησιακής διαδικασίας, όταν προσφεύγουν οι φοιτητές σ΄αυτήν, θα έπρεπε να διεκδικήσουν και να υλοποιήσουν τη διενέργεια αντιμαθημάτων (σεμινάρια με συμμετοχή εξωπανεπιστημιακών γνωστών θεματικών της σχολής , εκδηλώσεων, κ.λ.π.) που θα τονώσουν τη συμμετοχή του μεγαλύτερου δυνατού αριθμού των φοιτητών κατά τη διάρκεια της κατάληψης, που θα αντιπροτείνουν και θα αμφισβητήσουν το πλαίσιο της διδασκαλίας του γνωστικού αντικειμένου της σχολής.

Τι άλλο πια;;;

Παρασκευή, Μαρτίου 13, 2009

Η κατά γκάλοπ διαμόρφωση της κοινής γνώμης...

Αγαπητοί συμφοιτητές,

Τα γκάλοπ και γενικά η στατιστική στην δημοσιογραφία, δεν έχουν άλλο σκοπό παρά να κατευθύνουν προς μία «οδό». Εκείνη δηλαδή που επιθυμεί ο συντάκτης του γκάλοπ. Μ’ αυτόν τον τρόπο διαμορφώνονται τα ρεύματα και εκβιάζονται οι τάσεις, οι απόψεις, οι ιδέες.
Ας πούμε: «Ποιος είναι ο καταλληλότερος πρωθυπουργός / κόμμα; Απ. (α), (β), (γ)» ή «Ποιοι κλάδοι πλήττονται περισσότερο απ’ τη διαφθορά; Απ. (α) Οι δημόσιοι υπάλληλοι, (β) Οι γιατροί, (γ)Οι δικαστές, (δ) Οι πολιτικοί κ.τ.λ.» ή «Στατιστική: Πόσοι νέοι ζουν με τους γονείς τους μετά το Πανεπιστήμιο / Ποσοστό νέων που ζουν με κάτω από 400 ευρώ το μήνα / Ποσοστό νέων που δε μπορούν να πληρώσουν νοίκι.» ή «Γκάλοπ: Θα μπορούσατε να ζήσετε μετά τις σπουδές, ξανά με τη μαμά σας; (α) Ναι, στο κάτω κάτω φτιάχνει ωραία φαγιά. (β) Όχι, δε θα μπορούσα να γαμήσω. (γ) Αναγκαστικά. Τα λεφτά δε φτάνουν για νοίκι.»
Τα παραπάνω αθώα ερωτήματα, που ανά μικρές περιόδους κάνουν την εμφάνιση τους στα ΜΜΕ, μπορεί να φαίνεται ότι προέρχονται απ’ την ζωή, αλλά οι προφανείς τους (κατευθυνόμενες) απαντήσεις συντηρούν και «ανατροφοδοτούν» την υπάρχουσα πραγματικότητα. Με άλλα λόγια μπλοκάρουν την πραγματικότητα στα (α), (β), (γ), (δ).
Έτσι το μυαλό του πολίτη εύκολα παγιδεύεται στο λούκι των δημοσκοπήσεων, παπαγαλίζοντας τις έτοιμες απαντήσεις που ο (συνήθως) ιδιοτελής συγγραφέας ετοίμασε.
Το «Γκάλοπ: Ναι ή Όχι στην ύπαρξη των κομμάτων εντός του Πανεπιστημίου», σατιρίζει την παραπάνω πρακτική αυτών που κάνουν γκάλοπ δήθεν επειδή θέλουν να καταγράψουν απόψεις, διότι είναι εξώφθαλμο ότι οι ερωταπαντήσεις συγκλίνουν στην άποψη και στις προτάσεις της «Σμέρνας». Νομίζω ότι όλοι όσοι απάντησαν μέχρι στιγμής στο γκάλοπ το έχουν προ πολλού αντιληφθεί και όσοι απάντησαν άμεσα με κάποιο γράμμα, θέλουν απλά να τονίσουν ότι συμφωνούν.
Οπότε λόγω της υπερβολής στον τρόπο σύνταξης του γκάλοπ, κανείς δε θα μπορούσε να εξαπατηθεί! ΑΛΛΑ ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ «ΓΚΑΛΟΠ»; Ο Λόγος είναι οι Ερωτήσεις και έπειτα ο Προβληματισμός και οι Ιδέες που θα προκύψουν από αυτές. Πρόκειται δηλαδή για ένα είδος «μαιευτικής», διότι μπορεί να συμφωνείτε με το (α) ή το (β), αλλά αφού συμφωνείτε τότε ποιος είναι ο τρόπος να βγούμε απ’ την άσχημη πραγματικότητα που ορίζουν τα (α) και τα (β);
Πιστεύω ότι οι φοιτητές σε όλα τα τμήματα του Πανεπιστημίου Πατρών, διάγουν μια «κατά γκάλοπ» φοιτητική ζωή, που εγκλωβίζει τον Αληθινό ρόλο του Πανεπιστημίου: Ο οποίος είναι η Γνώση, ο Λόγος (ελεύθερη διακίνηση ιδεών), η Έρευνα και η Αλληλεπίδραση με τις ανάγκες και τα προβλήματα της Πολιτείας (εν προκειμένω της Πάτρας).
Το πρώτο γκάλοπ που υφίσταται ο πρωτοετής είναι: «Με ποιο κόμμα είσαι; Απ. (α), (β), (γ), κ.τ.λ.». Αν δεν είσαι με κάποιους απ’ αυτούς τότε είσαι μόνος σου. Από τα ποσοστά συμμετοχής στις φοιτητικές εκλογές, προκύπτει ότι οι περισσότεροι είναι μόνοι τους και «κουμάντο» κάνουν αυτοί που επέλεξαν κάποιο κόμμα απ’ τη λίστα.
Το γιατί τα υποτιθέμενα ποιοτικά μυαλά του φοιτητικού πληθυσμού, αποδέχονται και υποτάσσονται στην ύπαρξη μιας εξωγενούς wanna be «πολιτικής» λίστας, εντός του Πανεπιστημίου, είναι μυστήριο! Πώς είναι δυνατόν το αποδεδειγμένα άθλιο, κομματικό σύστημα να μετοικεί εντός του Πανεπιστημίου; Πώς είναι δυνατόν φοιτητές, να αποδεικνύονται τόσο παραδομένοι στην συντήρηση αιωνόβιων φορμών;
Ποια η πιθανότητα της Πολιτείας να αλλάξει πορεία, όταν ο κατεξοχήν τόπος οπού ανθούν Ιδέες, μιμείται τα ήδη υπάρχοντα;
Μετά από αυτό το πρώτο καταστροφικό, για την ψυχολογία και το πνεύμα των φοιτητών, γκάλοπ ( οι οποίοι δικαίως σκέφτονται: «Φτου γαμώτο, μία από τα ίδια κι εδώ πέρα! Άντε να γλεντήσω λίγο, μέχρι να πάρω το πτυχίο και έπειτα έχει ο … Θεός(;)»), έρχονται κι άλλα γκάλοπ να ενισχύσουν την αμηχανία και την παραίτηση.
Π.χ. «Θες κατάληψη; (α) Ναι (β) Όχι» , «Συμφωνείς με το νέο νομοσχέδιο που μοστράρει η κυβέρνηση, που επείγεται να καλύψει ένα νέο σκάνδαλο; (α) Ναι (β)Όχι», «Σε ποιο πάρτι / εκδρομή θα πας; (α)Της ΝΔ (β)Του ΠΑΣΟΚ (γ) Του ΚΚΕ κτλ» , «Ποια αφίσα προτιμάς να τρως στη μάπα της αισθητικής σου; (α) Της Κομματάρας (β) Του Πρώτου Κομματος (γ) Του Καραπρώτου Υπερκόμματος κτλ».
Με τέτοιου είδους αυτόματες απαντήσεις «Ναι», «Όχι», (α), (β), (γ), πρόοδος και Πανεπιστήμιο δε γίνονται.
Ελπίζω να απάντησα στις επιφυλάξεις και τις παρατηρήσεις ορισμένων από σας και να έγινα πιο σαφής στον προβληματισμό.
Το ερώτημα: (6) Ποιος είναι ο ρόλος του Πανεπιστημίου στη διαμόρφωση του αυριανού Πολίτη – Επιστήμονα. Είναι πράγματι λάθος. Εννοώ: Ποιο ρόλο πιστεύετε ότι παίζει σήμερα το Πανεπιστήμιο, στη διαμόρφωση του αυριανού Πολίτη – Επιστήμονα.
Προσεχώς θα επανέλθω με το θέμα των καταλήψεων και το 5ο ερώτημα, λαμβάνοντας υπόψη τα όσα είπαν οι συμφοιτητές που τα ανέλυσαν περισσότερο.

Φιλικά, Σμέρνα.

Παρασκευή, Μαρτίου 06, 2009

ΓΚΑΛΟΠ : (Ναι ή Όχι στα κόμματα εντός του Πανεπιστημίου; Έχουν ευθύνη στην αντιακαδημαϊκή ατμόσφαιρα που έχει διαμορφωθεί; )

1) Πιστεύετε ότι οι κομματικές ομάδες έχουν λόγο ύπαρξης μέσα στο Πανεπιστήμιο;
(α) Ναι, πιστεύω ότι παράγουν σημαντικό έργο προασπίζοντας τα συμφέροντα των φοιτητών ενάντια στα όσα αρνητικά προσπαθεί να επιβάλει η κεντρική εξουσία.
(β) Όχι, πιστεύω ότι μέσα στο Πανεπιστήμιο δεν έχουν θέση οι παρωχημένες κομματικές φόρμες και θα έπρεπε οι φοιτητές να έχουν τη δικιά τους πολιτική οργάνωση (ανά τμήμα) που να υπερασπίζεται τα συμφέροντα τους, να λύνει τα προβλήματα και να προωθεί δράσεις για την ανάπτυξη των τμημάτων.
(γ) Πιστεύω ότι η πολιτική δεν έχει καμιά θέση μέσα στο Πανεπιστήμιο.

2) Ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετούνται από τα κόμματα εντός του Πανεπιστημίου;
(α) Όλων των φοιτητών και καθηγητών.
(β) Μερικών κομματισμένων φοιτητών και καθηγητών.
(γ) Των κομμάτων.

3) Θεωρείτε τη διεξαγωγή των φοιτητικών συνελεύσεων ικανοποιητική;
(α) Ναι, συζητούνται διεξοδικά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το τμήμα και ο κάθε φοιτητής είναι ελεύθερος να πάρει το λόγο και να προτείνει λύσεις και δράσεις.
(β) Όχι, τα θέματα που θίγονται διαμορφώνονται από την τρέχουσα κομματική διαμάχη, χωρίς να αγγίζουν τα ουσιαστικά προβλήματα του τμήματος. Ενώ η συμμετοχή των φοιτητών είναι ισχνή και (αντιδημοκρατικά) κομματικοποιημένη.
(γ) Όχι, αφού μέσα σε τόση τσιγαρίλα και χάβρα, οποιοσδήποτε «υγιής» διάλογος, είναι καταδικασμένος.

4) Σας βρίσκει σύμφωνους η λογική των καταλήψεων;
(α) Ναι, αφού είναι κάτι που αποφασίζεται ομόφωνα στις φοιτητικές συνελεύσεις και είναι ο μόνος τρόπος για να μεριμνήσει η κεντρική ηγεσία υπέρ των αιτημάτων των φοιτητών.
(β) Όχι, αφού αποφασίζονται με αντιδημοκρατικό τρόπο από κομματικές μειοψηφίες, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι το κλειστό Πανεπιστήμιο δεν ωφέλησε ποτέ ούτε τη κοινωνία, ούτε τους ίδιους τους φοιτητές. «Απεργία» στον Λόγο, δεν υπάρχει.
(γ) Όχι. Οι καταλήψεις αποφασίζονται από τα κομματικά κέντρα, για δικό τους όφελος. Ενώ τα αιτήματα, είναι γενικόλογα ή μικρής σημασίας για τους φοιτητές.

5) Θεωρείτε ότι μια άλλη πολιτική οργάνωση των φοιτητών (ανά τμήμα) – μη κομματική – με ελεύθερη συμμετοχή όλων, θα μπορούσε να βγάλει το Πανεπιστήμιο από το τέλμα;
(α) Ναι, γιατί τα κόμματα αποτελούν πυρήνες συντήρησης και παραγωγής ξύλινου λόγου. Αντίθετα μια ανά τμήμα οργάνωση, θα μπορούσε να προωθήσει πλάνα και ιδέες για εξειδικευμένα προβλήματα του τμήματος (γύρω από την διδασκαλία, τον τρόπο εξέτασης, την έρευνα, την σύνδεση της Επιστήμης με τα προβλήματα της Πολιτείας). Ενώ ο κάθε φοιτητής θα είχε τη δυνατότητα να φανταστεί, να προτείνει, να εργαστεί.
(β) Όχι, γιατί το Πανεπιστήμιο είναι μια μικρογραφία της Πολιτείας και χωρίς κόμματα, αοριστολογία, αναβολή και αποποίηση ευθυνών, δεν προετοιμάζονται κατάλληλα οι αυριανοί πολίτες και εργαζόμενοι (άνεργοι).
(γ) Ναι, αλλά χρειάζεται πολύ δουλειά από όλους και πού να τρέχουμε τώωωρα… Καλά τη βολεύουμε με γκρίνια και φραπέ. Πότε είπαμε ότι είναι η επόμενη εξεταστική;

6) Ποιος είναι ο ρόλος του Πανεπιστημίου στη διαμόρφωση του αυριανού Πολίτη – Επιστήμονα;
(α) Καταστροφικός, αφού τα κόμματα στερούν τον ουσιαστικό πολιτικό λόγο από τους φοιτητές και ο τρόπος διδασκαλίας διαμορφώνει παπαγαλάκια.
(β) Προφητικός. Άνεργος, παρτάκιας, μόνος, ψάχνει…
(γ) Δεν υπάρχει ρόλος, αφού δεν υπάρχει Πανεπιστήμιο. οεδ

Παρασκευή, Ιανουαρίου 09, 2009

Βιτριόλι



Για αρχή με βούτηξαν σε μια κολυμπήθρα με βιτριόλι.
Εκεί πρωτοξεθώριασε η πίστη μου.

Στο σπίτι με ταΐζανε κονσέρβες με όνειρα τουρσί στο βιτριόλι.
Εκεί πρωτοξεθώριασαν τα θέλω μου.

Στο σχολείο με βάζανε να σβήνω τον πίνακα μ’ ένα σφουγγάρι
βουτηγμένο στο βιτριόλι.
Εκεί πρωτοξεθώριασαν τα δακτυλικά μου αποτυπώματα.

Στο Πανεπιστήμιο,
έβγαινα να διαδηλώσω για τις καμένες παλάμες μου
και με ράντιζαν αέριο βιτριόλι.
Εκεί ξεράθηκαν τα πνευμόνια μου.

Στη δουλειά, μου βούτηξαν το κεφάλι σ’ ένα κουβά με βιτριόλι.
Εκεί έλιωσε το πρόσωπο μου
κι έμεινα χωρίς τον εαυτό μου, μόνη…
Να τον ψάχνω πάλι απ’ την αρχή.

στην αγωνίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα

Πέμπτη, Ιανουαρίου 08, 2009

Κωνσταντίνα Κούνεβα – (Το σεξιστικό εργασιακό περιβάλλον στην Ελλάδα)

Κωνσταντίνα Κούνεβα
Γυναίκα 44 ετών. Καθαρίστρια. Μετανάστρια απ’ τη Βουλγαρία, στην Ελλάδα.
Όρθωσε το λόγο της ενάντια στους στυγνούς εργοδότες της, στους εκμεταλλευτές της εργασίας χιλιάδων μεταναστών.
Μίλησε για ένσημα που δε μπαίνουν, για εργατοώρες και υπερωρίες που δε πληρώνονται, για τη μη υπαγωγή στα βαρέα και ανθυγιεινά, για άσκηση ψυχολογικής βίας με απολύσεις και μαύρες λίστες…
Ποινή: Εκτέλεση με βιτριόλι.

Βιτριόλι (θειικό οξύ)
Καυστικό δηλητήριο. Καθαριστικό – απολυμαντικό μέσο.
Χρησιμοποιείται ως δολοφονικό όπλο εναντίον φτωχών γυναικών, κυρίως σε χώρες της Νότιας Ασίας (Μπαγκλαντές, Ινδία, Πακιστάν), οι οποίες τόλμησαν να απορρίψουν τις προτάσεις κάποιου άντρα ή που έπεσαν θύματα του ίδιου του άντρα τους.
Στο Αφγανιστάν χρησιμοποιήθηκε απ’ τους Ταλιμπάν εναντίον μαθητριών, προκειμένου ν’ αποθαρρύνουν τα κορίτσια να συνεχίσουν το σχολείο.

Γυναίκες που διεκδικούν τα εργασιακά τους δικαιώματα, την προσωπική ζωή της αρεσκείας τους, τη μόρφωση τους, δολοφονούνται, μένουν ανάπηρες και δύσμορφες, λόγω επιθέσεων με βιτριόλι.
Με μια μαφιόζικη, οπισθοδρομική και υπάνθρωπη λογική, που υποτιμά το γυναικείο φύλο, οι εκτελεστές στοχεύουν στην εμφάνιση, θεωρώντας ότι απ’ αυτήν πηγάζει η μαχητικότητα και η αρετή μιας γυναίκας.

Το αποτρόπαιο λοιπόν στην περίπτωση της επίθεσης εναντίον της Κούνεβα, δεν είναι μόνο το ότι έμεινε ανάπηρη και απειλείται η ζωή της, επειδή τόλμησε να διεκδικήσει τα «αυτονόητα» εργασιακά δικαιώματα, σε μια χώρα «Δημοκρατική» όπως η Ελλάδα.
Αποτρόπαιος είναι και ο τρόπος που έγινε αυτή η επίθεση, γιατί φανερώνει μια σεξιστική αντιμετώπιση του αγώνα μιας γυναίκας.
- Που πας μωρή; Κοίτα να σοβαντίσεις τη φάτσα σου ν’ αρέσεις στο αφεντικό σου και άσε τις διεκδικήσεις.

Τελικά η επίθεση κατά της Κούνεβα αποτελεί μια ωμή μεταφορά του διαβρωμένου εργασιακού τοπίου στην Ελλάδα, που εκτός των άλλων θέλει τις γυναίκες σε μεγάλο ποσοστό άνεργες ή υποταγμένες χαμηλόμισθες και σε χαμηλά πόστα.